τίτλος : Τι θα μπορούσαμε να πούμε άραγε στους νέους του 2067;
Σύνδεσμος : Τι θα μπορούσαμε να πούμε άραγε στους νέους του 2067;
Τι θα μπορούσαμε να πούμε άραγε στους νέους του 2067;
Σκεπτόμενος τις ουτοπικές ιδεοληψίες που κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή, μου ήρθε στο νου ένα περιστατικό, που όταν δημοσιοποιήθηκε σίγουρα δεν το πρόσεξε η Αριστερά, και στο οποίο είχα αναφερθεί πριν από πολλά χρόνια.
Το 2010, οι Ρώσοι άνοιξαν μια μεταλλική θήκη στην οποία υπήρχε επιστολή γραμμένη το 1960 από τους Σοβιετικούς κατοίκους της πόλης Γιαροσλάβλ. Έγραψαν την επιστολή προς τους μελλοντικούς συμπολίτες τους, την «έκλεισαν» σε μια μεταλλική θήκη και ζήτησαν να ανοιχτεί το 2010. Έτσι κι έγινε.
Διάβασαν λοιπόν οι σύγχρονοι Ρώσοι, ότι οι προ 50ετίας συμπολίτες τους εξέφραζαν το θαυμασμό τους, διότι όπως έγραφαν, οι Σοβιετικοί πολίτες του 2010 ζουν πλέον «σε μια ελεύθερη κομμουνιστική κοινωνία, όπου ο καθένας είναι ευτυχισμένος και δημιουργικός, σε μια κοινωνία όπου δεν υπάρχουν χρήματα και καταστήματα». Υπέγραφαν γνωστοί και επιφανείς κάτοικοι της πόλης, επιστήμονες, καλλιτέχνες, δάσκαλοι, γιατροί κ.ά.
Οι Σοβιετικοί πολίτες του 1960 δεν είχαν αμφιβολία για τη μετεξέλιξη του κομμουνισμού σε «αληθινή δημοκρατία» (ό,τι πιστεύουν δηλαδή και οι σημερινοί ιδεοληπτικοί της Αριστεράς), ήσαν βέβαιοι ότι οι εγγονοί τους θα είχαν ένα ευτυχισμένο μέλλον στην κομμουνιστική κοινωνία, και δεν είχαν καν υποψιαστεί τι κατάληξη θα είχε ο «υπαρκτός σοσιαλισμός», που κατέπεσε με πάταγο.
Αναρωτιέμαι, αν αποφασίζαμε κι εμείς να γράψουμε μια επιστολή στους συμπολίτες μας της επόμενης 50ετίας, του 2067, τι θα γράφαμε άραγε; Θα τους καλοτυχίζαμε, διότι θα ζουν σε μια πόλη πρότυπο, απαλλαγμένη από όλα τα «βαρίδια» με τα οποία είναι σήμερα φορτωμένη, ή θα λαμβάναμε υπόψη ότι η επιδιωκόμενη χρονική μετατόπιση του χρέους μας, θα βαρύνει και αυτούς αφόρητα;
Θα ζουν άραγε σε μια πόλη κατακλυσμένη από το πράσινο, και οι ελεύθεροι χώροι θα γίνουν πάρκα και πλατείες αφού θα γκρεμιστούν οι οικοδομές από τους ιδιοκτήτες, για να απαλλαχτούν από τον ΕΝΦΙΑ και τους βαρείς φόρους στα ενοίκια;
Θα τους λέγαμε πόσο τυχεροί είναι που βαδίζουν ανενόχλητοι στα πεζοδρόμια, αφού δεν θα υπάρχουν τραπεζάκια (εκτός και αν οι επόμενοι δήμαρχοι είναι το ίδιο ονειροβάτες σαν τον σημερινό, που θα αρέσκονται στους σχεδιασμούς αλλά θα αποστρέφονται την υλοποίηση);
Ο ατμοσφαιρικός αέρας θα είναι καθαρός, χωρίς τα βλαβερά αιωρούμενα σωματίδια που αναπνέουμε σήμερα, αλλά και χωρίς ηχορύπανση, αφού θα απομακρυνθούν τα αυτοκίνητα από τους δρόμους, επειδή δεν θα χρειάζονται, λόγω της φροντίδας του Σπίρτζη να αναβαθμίσει τα μαζικά μέσα μεταφοράς και με την ελπίδα ότι το Μετρό θα λειτουργήσει ως τότε;
Θα τους ζηλεύουμε άραγε, επειδή οι δημοτικές υπηρεσίες θα δουλεύουν με αξιοζήλευτο ρυθμό, επειδή οι υπάλληλοι δεν θα προσλαμβάνονται με μοναδικό προσόν την κομματική ταυτότητα, αλλά αξιοκρατικά;
Φυσικά, δεν θα υπάρχουν άνεργοι επειδή θα έχουν δημιουργηθεί θέσεις εργασίας στο δημόσιοι που θα καλυφθούν από τα δισέγγονα των δικαστών του βουνού, και εγγόνια των σημερινών κουκουλοφόρων. Ούτε άστεγοι θα υπάρχουν, διότι θα έχουν δημιουργηθεί καταλύματα για απόρους, στα οποία και θα σιτίζονται όσοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Τα σχολεία θα έχουν λίγους μαθητές στην τάξη, υπεράρκεια δασκάλων. Θα καταργηθεί το ΣΔΟΕ επειδή θα έχει παταχθεί η φοροδιαφυγή και πολλά, πάρα πολλά άλλα ζηλευτά θα έχουν στη διάθεσή τους οι συμπολίτες μας του 2067. Κι όταν θα διαβάζουν στο διαδίκτυο τον Τύπο του 2017, θα καλοτυχίζουν τον εαυτό τους που δεν έζησαν σε τέτοια πρωτόγονη εποχή, που ζούμε εμείς.
Δεν τα ονειρεύτηκα όλα αυτά. Απλώς, μελέτησα προσεκτικά τα φυλλάδια των αριστερών κομμάτων και υποψηφίων προηγουμένων εκλογών, όπου καταγράφονται λεπτομερώς όσα θα πράξουν μόλις εκλεγούν. Να μη τους πιστέψω; Είναι δυνατόν να υπόσχονται απλώς, χωρίς να έχουν εξασφαλίσει τα μέσα υλοποίησής τους;
Εμένα όμως, άλλο με απασχολεί. Ότι σύμφωνα με την αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ, στην Ελλάδα του 2060, οι Έλληνες -λόγω υπογεννητικότητας αυτών, φυγής των νέων Ελλήνων και λόγω υπεργεννητικότητας των φιλοξενουμένων αλλοδαπών- θα αποτελούν μειοψηφία στον πληθυσμό. Και δεν γνωρίζω σε ποια γλώσσα πρέπει να γράψω την επιστολή για να την κατανοήσουν οι τότε κυβερνώντες.
Έτσι, το άρθρο Τι θα μπορούσαμε να πούμε άραγε στους νέους του 2067;
δηλαδή όλα τα άρθρα Τι θα μπορούσαμε να πούμε άραγε στους νέους του 2067; Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.
Μπορείτε τώρα να διαβάσετε το άρθρο Τι θα μπορούσαμε να πούμε άραγε στους νέους του 2067; η διεύθυνση του συνδέσμου https://voiceinformation.blogspot.com/2017/06/2067.html
0 Response to "Τι θα μπορούσαμε να πούμε άραγε στους νέους του 2067;"
Δημοσίευση σχολίου