Θέλει κότσια για να ζήσεις αλλά αξίζει! - Γεια σου φίλε Πληροφορίες φωνής, Στο άρθρο που διαβάζετε αυτή τη φορά με τον τίτλο Θέλει κότσια για να ζήσεις αλλά αξίζει!, έχουμε προετοιμαστεί καλά για αυτό το άρθρο μπορείτε να διαβάσετε και να κατεβάσετε τις πληροφορίες σ 'αυτό. ελπίζουμε πλήρωση των θέσεων άρθρο αθλητισμός, άρθρο Νέα, άρθρο οικονομία, άρθρο πολιτική, άρθρο υγεία, γράφουμε μπορεί να καταλάβει. Λοιπόν, καλή ανάγνωση.

τίτλος : Θέλει κότσια για να ζήσεις αλλά αξίζει!
Σύνδεσμος : Θέλει κότσια για να ζήσεις αλλά αξίζει!

Θέλει κότσια για να ζήσεις αλλά αξίζει!

Γράφει ο Παντελής Χατζηκυριάκου

“Σε τελευταία ανάλυση, χρειάζεται περισσότερο κουράγιο για να ζήσεις παρά για να αυτοκτονήσεις.” Ένα απόφθεγμα του Γάλλου συγγραφέα Albert Camus (1913 – 1960) που συνέδεσα υποσυνείδητα με μια έρευνα κατά την οποία βάσει στοιχείων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ), 1.000.000 άνθρωποι τον χρόνο προβαίνουν σε αυτοκτονία για να απαλλαγούν από τα προβλήματά τους. Το οξύμωρο στην όλη ιστορία όμως για εμένα, δεν είναι η ενέργεια αυτή καθαυτή, άλλα η αποδοχή και η παραδοχή της από τον κόσμο γενικότερα, και πιο συγκεκριμένα από μια μερίδα νέων ανθρώπων, οι οποίοι δεν διστάζουν να την επικροτήσουν και να την επευφημήσουν δημόσια.

Αρχικά θέλω να ξεκαθαρίσω πως οι σπουδές και η κατάρτισή μου απέχουν από την ψυχολογία, την κοινωνιολογία και οποιοδήποτε συναφές αντικείμενο. Επίσης, δεν υπήρξα ποτέ ένας από τους ανθρώπους οι οποίοι εθισμένοι σε μια ή και περισσότερες ουσίες προκαλούν έναν αργό ή άμεσο θάνατο ηθελημένα και μη (γιατί και αυτό μια μορφή αυτοκτονίας είναι), συνεπώς και δεν μπορώ να μπω στην ψυχοσύνθεση τους. Δεν έχω επίσης σχιζοφρενικές ή καταθλιπτικές τάσεις (που να έχουν διαγνωστεί τουλάχιστον) κι ευτυχώς δεν υπήρξα ποτέ βαριά και μη αναστρέψιμα ασθενής για να θελήσω να επιλέξω την γρήγορη απαλλαγή μου από το μαρτύριο αυτό με τον παραπάνω τρόπο. Για αυτούς λοιπόν και άλλους πολλούς λόγους δεν θα αναλύσω ούτε την πράξη της αυτοκτονίας σαν πράξη, ούτε και αυτούς οι οποίοι προβαίνουν σε αυτή.

Εδώ όμως, έχουμε να κάνουμε με παιδιά, με νέους ανθρώπους. Με ανθρώπους που αποδεχόμενοι αυτή την “λύση” την προβάλλουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, επηρεάζοντας άλλους που από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να την υιοθετήσουν αφιλτράριστα.

Γνωρίζω τις συνθήκες της εποχής στην οποία ζούμε και μπορώ να κατανοήσω πως τα ερεθίσματα που δεχόμαστε από τον έξω κόσμο σίγουρα συμβάλλουν σε αυτή την πεσιμιστική διάθεση που δικαιολογημένα έχουμε όλοι οι νέοι. Αντιλαμβάνομαι επίσης πως ιδιαίτερα για τις νέες ηλικίες, για ανθρώπους που αλλιώς τους παρουσιάστηκε η ζωή και αλλιώς ξετυλίγεται τώρα που καλούνται να την αντιμετωπίσουν, τώρα που καλούνται να ανεξαρτητοποιηθούν, να δημιουργηθούν και να δημιουργήσουν, οι ευκαιρίες και τα κίνητρα είναι ελάχιστα. Τέλος, μπορώ να φανταστώ, το κατά πόσο οι παραπάνω παράγοντες σε συνάρτηση με άλλους ( ερωτική απογοήτευση, απώλεια δικών μας ανθρώπων, οικονομικές δυσκολίες κ.α. ) πολλαπλασιάζουν το αίσθημα της “άρνησης” και της ανάγκης μας να τα παρατήσουμε όλα και να ψάξουμε λύσεις αλλού, όχι όμως εκεί!

Το θεωρώ αδιανόητο να βλέπω νέους ανθρώπους να επικροτούν την πράξη της αυτοχειρίας. Τρελαίνομαι στη σκέψη και μόνο ότι κάπου παρακάτω μπορεί να είναι οι επόμενοι που θα την τολμήσουν. Ανησυχώ όταν βλέπω νεαρές ηλικίες που έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους να δικαιολογούν και να πραγματεύονται τέτοιες ενέργειες, και τρομάζω στην εικόνα και μόνο παιδιών που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο φλερτάρουν με τον θάνατο, την ώρα που εκατομμύρια άλλων ανθρώπων παλεύουν να κρατηθούν στη ζωή, και νήματα ζωής κόβονται από τη μια στιγμή στην άλλη με αναπάντεχους τρόπους.

Τρομάζω με επιχειρήματα του τύπου: “Ήταν πολύ υγιής για να επιβιώσει σε έναν άρρωστο κόσμο όπως αυτός”, “ Δεν έχετε ιδέα τι εστί αυτοκτονία, οπότε οι επικριτές της να σωπάσουν” , “ τώρα επιτέλους ησύχασε” ή “ θέλει κότσια και θάρρος να βάλεις τέλος στη ζωή σου, γι’ αυτό όσοι δεν το τολμούν να μην μιλούν για όσους το έκαναν”.

Ναι, δε διαφωνώ. Θέλει κότσια να διαλέξεις εσύ την στιγμή που θα βάλεις τέλος στην ζωή σου. Θέλει γερό στομάχι για να αποχωριστείς ότι και όσους αγαπάς και χρειάζεται περίσσιο θάρρος για να τα αφήσεις όλα πίσω σου και να ξεκινήσεις ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.

Πιστεύω όμως ακράδαντα, πως θέλει περισσότερα κότσια, περισσότερο θάρρος και πιο γερό στομάχι για να αναβάλλεις τη στιγμή αυτή και να συνεχίσεις να παλεύεις. Είμαι σίγουρος πως είναι ακόμη δυσκολότερο, την στιγμή που νιώθεις ότι δεν έχεις από κάπου να πιαστείς, ότι όλα γύρω σου γκρεμίζονται και πως δεν σου έχει μείνει άλλη δύναμη, να σηκώσεις το κεφάλι και να σφίξεις τα δόντια σου. Να κλείσεις μέσα στις γροθιές σου όλους αυτούς τους λόγους που κάνουν το αίσθημα αυτό της γενικότερης παραίτησης και το “δέλεαρ” της απαλλαγής από ότι σε βαραίνει, να σε χαϊδεύουν από τις μύτες των ποδιών ως τα μαλλιά, και να αναζητήσεις καινούρια κίνητρα, περισσότερους λόγους για να συνεχίσεις να ζεις, και κάποια καινούρια πηγή ζωής κι ενέργειας.

Θέλει κότσια να τιμήσεις το δώρο της “ζωής” και να μην το επιστρέψεις πίσω με την πρώτη ή και μετά από περισσότερες δυσκολίες, και είναι πραγματικά δύσκολο, όντας νέος, να τιμήσεις τα νιάτα και την δύναμή σου και να αποτελέσεις – παρά τις αντίξοες συνθήκες των ημερών – ένα μικρό γρανάζι της μηχανής που τελικά θα αλλάξει τον κόσμο.

Ανέκαθεν αγαπούσα τη ζωή και την υγεία μου. Ιδιαίτερα την τελευταία επιδιώκω να την διατηρώ σε όσο καλύτερη δυνατή κατάσταση μπορώ σε όλα τα επίπεδα. (Σωματικό, πνευματικό, ψυχολογικό και ψυχικό). Απολαμβάνω και εκτιμώ τα νιάτα μου και προσπαθώ να τα εκμεταλλεύομαι στο έπακρο, όσο τα έχω ακόμα. Λατρεύω αυτή τη διψασμένη επιθυμία για ζωή που υποβόσκει και σπαρταρά μέσα μου, και ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που τα εξωτερικά ερεθίσματα μου δίνουν την εντύπωση πως ο κόσμος καταρρέει, αυτή δυναμώνει, πολλαπλασιάζεται και μου φωνάζει.

Ας μην είμαστε λοιπόν αχάριστοι και ας μην υιοθετούμε τέτοιες πρακτικές. Δε νομίζω να είναι απαραίτητο να επισκεφθούμε κάποια τριτοκοσμική χώρα, κάποια εμπόλεμη ζώνη ή κάποια αντικαρκινική μονάδα για να εκτιμήσουμε την ζωή και την υγεία μας. Δε νομίζω πως είναι ανάγκη να βιώσουμε από κοντά την προσπάθεια κάποιων να κρατηθούν ζωντανοί, παλεύοντας με τη μοίρα τους, ούτε και να ακούσουμε τις προσευχές όλων όσων θρηνούν για αυτούς, ή παρακαλούν νύχτα και μέρα για να τους κρατήσουν λίγο περισσότερο κοντά τους.



loveletters.gr 

Έτσι, το άρθρο Θέλει κότσια για να ζήσεις αλλά αξίζει!

δηλαδή όλα τα άρθρα Θέλει κότσια για να ζήσεις αλλά αξίζει! Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.

Μπορείτε τώρα να διαβάσετε το άρθρο Θέλει κότσια για να ζήσεις αλλά αξίζει! η διεύθυνση του συνδέσμου https://voiceinformation.blogspot.com/2017/11/blog-post_397.html

Tweet

Subscribe to receive free email updates: