τίτλος : Ροκανίζεται καί κακοποιεῖται καθημερινά ἡ ἑλληνική γλῶσσα ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
Σύνδεσμος : Ροκανίζεται καί κακοποιεῖται καθημερινά ἡ ἑλληνική γλῶσσα ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
Ροκανίζεται καί κακοποιεῖται καθημερινά ἡ ἑλληνική γλῶσσα ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
ἀρθρογάφος ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
Ὁ ἂναρχος τονισμός, οἱ σολοικισμοί, ἡ λανθασμένη ἐκφορά λόγου καί
ἐκφράσεων εἶναι ἡ κυριώτερη παθογένεια τῆς σύγχρονης μικτῆς
καθομιλουμένης τῶν Ἑλλήνων, ἡ Νεοδημοτική, ἡ ὁποῖα κακοποιεῖται
καθημερινά κυρίως ἀπό τά ἠλεκτρονικά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης, τούς
βουλευτές, τούς δημοσιογράφους καί πολλούς ἀπό ὃσους διατυπώνουν
δημόσιο λόγο σέ ἠλεκτρονική μορφή.
Ἀντιθέτως, ὁ τύπος σπανίως ὑποπίπτει σέ παρόμοια λάθη, καθώς κρατεῖ ὁ
ἒγγραφος λόγος σέ ἱκανοποιητικά ἐπίπεδα τήν λαλουμένη γλῶσσα.
Αὐτό τονίσθηκε μεταξύ ἂλλων στήν ἑβδόμη ἑνότητα τῶν σεμιναρίων γιά τήν
γλῶσσα στήν ΕΣΗΕΑ, ἐνῶ ἐπισημάνθηκε καί ὁ κίνδυνος πού ἐγγυμονεῖ ἡ
<διά μιᾶς> μετάδοση στό πανελλήνιον τῆς λανθασμένης ἐκφορᾶς (λέξεων
καί ἐκφράσεων) ἀπό τά ἠλεκτρονικά ΜΜΕ καί μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης,
μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπιβάλλεται ἡ λανθασμένη γλῶσσα.Αἰτία τῆς παθογένειας αὐτῆς, πού διαρκῶς χειροτερεύει, εἶναι ἡ
κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ, ὁ περιορισμός στό ἐλάχιστο τῶν ἀρχαίων
ἑλληνικῶν καί οἱ διαρκεῖς πειραματισμοί στήν παιδεία, πού εἶχαν σάν
συνέπεια νά δημιουργήσουν στρατειές πλημμελῶς μορφωμένων διδασκόντων
καί διδασκομένων.
Καί ἰδοῦ τά ἀποτελέσματα: Λέξεις σόλοικες, ἀνύπαρκτες καί βαρβαρισμοί
ἀκούγονται καθημερινά ἀπό τά κανάλια, ὃπως <διακοψιμότητα>,
<αὐθεντικοποιησιμότητα>, <διαχωρισιμότητα>, <ἐπαναπαραμετροποίηση>,
<ἐπικοινωνισμός> <ἐπανακανονικοποιησιμότητα> καί ἂλλες τέτοιες λέξεις
γλωσσικῆς νεοπλασίας.
Ὑπάρχει ἂγνοια στήν κλίση τῶν ὀνομάτων, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀκούγονται
ἐκφράσεις ὃπως <τοῦ ἰσχυροῦ ἀνήρ>, <τοῦ αὒξων ἀριθμοῦ>, <τοῦ διευθύνων
σύμβουλου>, <συμπτώματα ὀξύ ἐμφράγματος> κλπ.
Ἀκόμη καί ἀπό τά ἓδρανα τῆς Βουλῆς, καί ἀπό τό στόμα ἀκόμη τοῦ ἲδιου
τοῦ πρωθυπουργοῦ, ἀκούγονται λέξεις καί ἐκφράσεις ὃπως, <τῶν παχαίων
ἀγελάδων>, <θά ὑπάρξουν εὐνοήσεις>, <τούς εἲμαστε εὐγνώμων>, <νά
πληρώσετε καί τά τρέχων>, <τῶν Ἀνεξάρτητων Ἓλληνων>, <πολλές
περιπτώσεις πρέπει νά συμπίψουν>, <ὣς ἀναφορά> (ἀντί <ὃσον ἀφορᾶ>),
<ὑπερεσία>, <ἀνεπιστρεφί> κλπ.
Ὡς πρός τόν ὀρθό τονισμό τῶν λέξεων, παρατηρεῖται ἀλαλούμ. Ὁ καθένας
τονίζει τίς λέξεις κατά τό δοκοῦν. Μέ τήν κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ
καί τήν ἐπιβολή τοῦ μονοτονικοῦ μέ…πολιτική ἀπόφαση, καταργήθηκαν δέκα
ἀπό τούς 12 κανόνες ὀρθοῦ τονισμοῦ τῶν λέξεων. Οἱ δύο ἐναπομείναντες,
καταργοῦνται αὐθαιρέτως ἀπό τούς ἐκφράζοντες δημόσιο λόγο.
Ὁ ἓνας κανόνας λέει ὃτι <τῶν ὀνομάτων, ὃπου τονίζεται ἡ ἑνική
ὀνομαστική, ἐκεῖ τονίζονται καί οἱ ἂλλες πτώσεις, ἐκτός ἂν ἐμποδίζει ἡ
λήγουσα>.
Ὁ δεύτερος βασικός κανόνας, πού ἒχει γίνει καί λαϊκό σουξέ, λέει ὃτι
<ὃταν ἡ λήγουσα εἶναι μακρά, ἡ προπαραλήγουσα δέν τονίζεται>.
Δηλαδή οἱ δύο αὐτοί κανόνες στήν οὐσία εἶναι ἓνας. Ὁ δεύτερος. Ὃμως κι
αὐτός ὁ μοναδικός κανόνας ὀρθοῦ τονισμοῦ παραβιάζεται αὐθαίρετα καί
συνεχῶς κατά τό δοκοῦν: Τῶν ὂσπριων ἀντί τῶν ὂσπρίων, τῶν πρόβατων
ἀντί τῶν προβάτων, τῶν ποδήλατων, τῶν ἒπιπλων, τῶν δίκτυων κλπ. Ἒτσι ὁ
καθένας τονίζει ὃπως θέλει: Τῆς κύριας σύνταξης, ἀλλά τῆς κυρίας
Βαρδινογιάννη, τοῦ Κάρολου Παπούλια, ἀλλά τοῦ Καρόλου τῆς Ἀγγλίας, τοῦ
κόκκινου αὐγοῦ, ἀλλά τῆς τραγουδίστριας Κοκκίνου.
Ἐκφράσεις ἀμορφώτων πᾶνε κι ἒρχονται καθημερινά, ὃπως <τόν ἀπέπεμψε
σκιωδῶς> (ἀντί σκαιῶς), <ἀπολέθηκε πλοῦτος>, <ἂνηκε>, <κατεπέταξη>
(ἀντί κατ᾽ ἐπέκταση), <τά δύο μεγάλα κυβερνών κόμματα>, <εἶναι…στεγνοί
ἐγκληματίες (ἀντί <στυγνοί), <ὑποβόσκει> ἀντί ὑποφώσκει κλπ.
Αὐτή ἡ <σορός>, πού σημαίνει φέρετρο ἢ λάρνακα ἒχει ἀντικαταστήσει τίς
λέξεις <πτῶμα> ἢ <νεκρός>, λόγω…κομψότητος. Τό ὃτι λέμε <εἶμαι πτῶμα
στήν κούραση> καί ὂχι εἶμαι σορός στήν κούραση, δέν τούς πειράζει.
Ἀλλά ὃταν γίνει κάποιο πολύνεκρο δυστύχημα, τότε λένε <περισυνελέγησαν
πέντε σοροί>.
Κάποιοι προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν <νέα γραφή> λέξεων, γράφοντας γιά
παράδειγμα τό <καινούργιος>(καινουργής στήν ἀρχαία, ἢτοι
καινός=νέος+ἒργον), ὡς <καινούριος> τρώγοντας τό <γ>. Ἀλλά τότε θά
ἒπρεπε νά ποῦν καί τόν κακοῦργο <κακούριο>, τόν πανοῦργο <πανούριο>,
τόν ἀπεργό <ἀπεριό>, τόν ἐνεργό <ἐνεριό>, τό χειροῦργο <χειρουριό> καί
τόν πρωθυπουργό <πρωθυπουριό>. Θά τούς ἂρεσε;
Ἐπίσης προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν τήν λέξη <ὀρθοπεδικός> γραφομένη ὡς
<ὀρθοπαιδικός>, στό πεῖσμα τῶν ὁμηρικῶν λέξεων, ἀπό ὃπου πῆραν τίς
λέξεις ὀρθός, ὂρθιος, πεδίον, ἰσόπεδον, πέδη, τροχοπέδη, πεδάω,
χειροπέδη κλπ.,ἢτοι ὁ ἱστάμενος ὀρθός στό ἐπίπεδο.
Ἡ κατάργηση τῶν πνευμάτων καί ἰδιαίτερα τῆς δασείας, δέν μπορεῖ νά
δώσει ἐξήγηση γιατί λέμε <οὐκ ὀλίγα>, ἀλλά <οὐχ ἧττον>, ἒφιππος καί
ὂχι <ἒπιππος>, ἐφημερίδα καί ὂχι <ἐπημερίδα>, αὐθυποβολή καἰ ὂχι
<αὐτυποβολή>, ἐφίδρωση καί ὂχι <ἐπίδρωση> κλπ.
<Εἶμαι πεισμένη> εἶπε μία ἀξιωματοῦχος πολιτικός, μετέχοντας στήν
προσπάθεια γιά τήν κατάργηση τοῦ χρονικοῦ ἀναδιπλασιασμοῦ μετοχῆς
παθητικοῦ παρακειμένου, ἀλλά αὐτό εἶναι τῶν ἀδυνάτων ἀδύνατον, διότι ὁ
λαός χρησιμοποιεῖ τόν χρονικό ἀναδιπλασιασμό ἀπό τήν ἐποχή τῶν
Μινωιτῶν, καθώς ὁ Βέντρις ἀποκρυπτογράφησε στήν Γραμμική Γραφή Β´τήν
λέξη <κεκαυμένος>. Ἒτσι ὁ λαός λέει καθημερινά τεθωρακισμένα,
πεπρωμένο, συγκεκαλυμμένα, πεπραγμένα. Στήν Βουλή πρέπει νά ἒχουν τήν
<δεδηλωμένη> καί ὂχι…δηλωμένη, δίνουν τόν <νενομισμένον> ὃρκο καί ὂχι
τόν νομισμένο, τά λίπη πού μᾶς παχαίνουν λέγονται <κεκορεσμένα>, οἱ
βουλευτές πού πετάγονται χωρίς νά τούς ἒχει δοθεῖ ὁ λόγος λέγονται
<κεκράκτες>, ἡ Παναγία εἶναι <κεχαριτωμένη> καί ὂχι χαριτωμένη, ὁ
ἀέρας πού βάζομε στά ἐλαστικά μας εἶναι <πεπιεσμένος> καί τά λίπη πού
μᾶς παχαίνουν εἶναι <κεκορεσμένα> κλπ.
Ἡ σύγχρονη μικτή γλῶσσα πού ὁμιλοῦν οἱ Ἓλληνες, ὃπως ἐπισημάνθηκε στό
σεμινάριο τῆς ΕΣΗΕΑ, χρησιμοποιεῖ τήν ἀρχαία ἑλληνική σέ πολύ μεγάλο
βαθμό γιά νά ἐκφρασθεῖ, ἀντιδρῶντας ἒτσι στήν προσπάθεια δημιουργίας
λεξιπενίας, μέ τήν <Νέα Γλῶσσα> πού κατά τόν Ὂργουελ πρέπει νά
ἐφαρμοσθεῖ μέχρι τό 2050. Γι᾽ αὐτό γίνονται εἰσηγήσεις γιά κατάργηση
γραμμάτων, γιά τήν διευκόλυσση τῶν…κομπιοῦτερς καί τῶν διδασκομένων.
Κυριώτερος ἐχθρός τῆς <νέας γλώσσας> εἶναι βέβαια ἡ ἑλληνική. Ἒτσι οἱ
Ἓλληνες δέν παύουν νά χρησιμοποιοῦν καθημερινά τέτοιες <λόγιες> ὃπως
τίς μετονόμασαν ἐκφράσεις, στήν πραγματικότητα ὃμως ἀρχαῖες, ὃπως
κακήν κακῶς, ἐπ᾽ οὐδενί λόγω, ἀπό περιωπῆς, εἰς ὦτα μή ἀκουόντων, ἐξ
ἁπαλῶν ὀνύχων, εἰρήσθω ἐν παρόδω, κομίζεις γλαῦκα, οὐκ ἂν λάβοις παρά
τοῦ μή ἒχοντος, δεῖ δή χρημάτων, ὀψόμεθα εἰς Φιλίππους, ἐν κρυπτῶ καί
παραβύστω, σύν γυναιξί καί τέκνοις, ἒχει σώας τάς φρένας, ἀβρόχοις
ποσί, ἐλαφρά τῆ καρδία καί ἂπειρος ἀριθμός τέτοιων ἀρχαίων ἐκφράσεων,
πού εἶναι περισσότερες ἀπό τίς νεοελληνικές. Δηλαδή χρησιμοποιοῦμε
περισσότερο τά ἀρχαῖα ἀπό τά νέα ἑλληνικά.
Ἐπίσης φαίνεται ὃτι οἱ Ἓλληνες ἒχουν στερηθεῖ πολύ τήν δοτική κλίση
καί τήν χρησιμοποιοῦν κατά κόρον, ὃπως: Ἐν ἀντιθέσει, ἐν εὐθέτω χρόνω,
ἐν κατακλείδι, ἐν λευκῶ, ἐν μέρει, ἐν ὀνόματι, ἐν πάση περιπτώσει, ἐν
περιλήψει, ἐν πλῶ, ἐν ριπῆ ὀφθαλμοῦ, ἐν συντομία, ἐν τῶ μεταξύ, ἐν
ὑπνώσει, ἐν χρήσει, ἐν ψυχρῶ, ἐν θερμῶ, ἐν ἐναντία περιπτώσει καί
πλῆθος ἂλλων.
Ὃπως καταγγέλθηκε, στόν ἐκβαρβαρισμό τῆς γλώσσας συμβάλλουν καί τά
λεγόμενα <γκρήκλις>, καθώς καί ρήματα σέ <άρω> πού ἀσχημίζουν τόν
καθημερινό μας λόγο, ὃπως γκουγκλάρω, σερφάρω, σπινάρω, τρολάρω,
κουλάρω, ἰντριγκάρω, σκανάρω, τουϊτάρω, ταγκάρω, σλαμάρω, ρουκουτσάρω
καί ἂλλες τέτοιες νεοπλασίες πού πρέπει νἀ ἀποβληθοῦν ἢ νά
μεταγλωττισθοῦν ὃσες χρειάζονται, καθώς καί λέξεις τῶν ἀγορῶν, τῶν
κυβερνήσων καί τῶν χρηματιστηρίων πού ὑποχρεώνονται νά προφέρουν ὃλοι
οἱ Ἓλληνες, ἀκόμη καί οἱ πιό ἀγράμματοι, ὃπως <πιεσάϊ>, <χότ σπότ>,
<φάστ τράκ>, <κάπιταλ κοντρόλ> κττ.
Ἒτσι, ἡ κυριωτέρα γλῶσσα τῆς ἰαπετικῆς ὁμοιογλωσσίας, πού εἶναι ἡ
Ἑλληνική, μέ 70.000.000 λημμάτων πού ἒχει συλλέξει καί ψηφιοποιήσει ἡ
Μαριάν Μακντόναλντ, ροκανίζεται μέ κάθε τρόπο, τήν ἲδια στιγμή πού ὁ
πρόεδρος τῆς Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, μέ πρόσφατη ἀπόφασή του, ἐπέβαλε
στά ρωσικά πανεπιστήμια τήν διδασκαλία τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας ὡς
δευτέρας ὑποχρεωτικῆς ξένης γλώσσας.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
ἒγγραφος λόγος σέ ἱκανοποιητικά ἐπίπεδα τήν λαλουμένη γλῶσσα.
Αὐτό τονίσθηκε μεταξύ ἂλλων στήν ἑβδόμη ἑνότητα τῶν σεμιναρίων γιά τήν
γλῶσσα στήν ΕΣΗΕΑ, ἐνῶ ἐπισημάνθηκε καί ὁ κίνδυνος πού ἐγγυμονεῖ ἡ
<διά μιᾶς> μετάδοση στό πανελλήνιον τῆς λανθασμένης ἐκφορᾶς (λέξεων
καί ἐκφράσεων) ἀπό τά ἠλεκτρονικά ΜΜΕ καί μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης,
μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπιβάλλεται ἡ λανθασμένη γλῶσσα.Αἰτία τῆς παθογένειας αὐτῆς, πού διαρκῶς χειροτερεύει, εἶναι ἡ
κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ, ὁ περιορισμός στό ἐλάχιστο τῶν ἀρχαίων
ἑλληνικῶν καί οἱ διαρκεῖς πειραματισμοί στήν παιδεία, πού εἶχαν σάν
συνέπεια νά δημιουργήσουν στρατειές πλημμελῶς μορφωμένων διδασκόντων
καί διδασκομένων.
Καί ἰδοῦ τά ἀποτελέσματα: Λέξεις σόλοικες, ἀνύπαρκτες καί βαρβαρισμοί
ἀκούγονται καθημερινά ἀπό τά κανάλια, ὃπως <διακοψιμότητα>,
<αὐθεντικοποιησιμότητα>, <διαχωρισιμότητα>, <ἐπαναπαραμετροποίηση>,
<ἐπικοινωνισμός> <ἐπανακανονικοποιησιμότητα> καί ἂλλες τέτοιες λέξεις
γλωσσικῆς νεοπλασίας.
Ὑπάρχει ἂγνοια στήν κλίση τῶν ὀνομάτων, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀκούγονται
ἐκφράσεις ὃπως <τοῦ ἰσχυροῦ ἀνήρ>, <τοῦ αὒξων ἀριθμοῦ>, <τοῦ διευθύνων
σύμβουλου>, <συμπτώματα ὀξύ ἐμφράγματος> κλπ.
Ἀκόμη καί ἀπό τά ἓδρανα τῆς Βουλῆς, καί ἀπό τό στόμα ἀκόμη τοῦ ἲδιου
τοῦ πρωθυπουργοῦ, ἀκούγονται λέξεις καί ἐκφράσεις ὃπως, <τῶν παχαίων
ἀγελάδων>, <θά ὑπάρξουν εὐνοήσεις>, <τούς εἲμαστε εὐγνώμων>, <νά
πληρώσετε καί τά τρέχων>, <τῶν Ἀνεξάρτητων Ἓλληνων>, <πολλές
περιπτώσεις πρέπει νά συμπίψουν>, <ὣς ἀναφορά> (ἀντί <ὃσον ἀφορᾶ>),
<ὑπερεσία>, <ἀνεπιστρεφί> κλπ.
Ὡς πρός τόν ὀρθό τονισμό τῶν λέξεων, παρατηρεῖται ἀλαλούμ. Ὁ καθένας
τονίζει τίς λέξεις κατά τό δοκοῦν. Μέ τήν κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ
καί τήν ἐπιβολή τοῦ μονοτονικοῦ μέ…πολιτική ἀπόφαση, καταργήθηκαν δέκα
ἀπό τούς 12 κανόνες ὀρθοῦ τονισμοῦ τῶν λέξεων. Οἱ δύο ἐναπομείναντες,
καταργοῦνται αὐθαιρέτως ἀπό τούς ἐκφράζοντες δημόσιο λόγο.
Ὁ ἓνας κανόνας λέει ὃτι <τῶν ὀνομάτων, ὃπου τονίζεται ἡ ἑνική
ὀνομαστική, ἐκεῖ τονίζονται καί οἱ ἂλλες πτώσεις, ἐκτός ἂν ἐμποδίζει ἡ
λήγουσα>.
Ὁ δεύτερος βασικός κανόνας, πού ἒχει γίνει καί λαϊκό σουξέ, λέει ὃτι
<ὃταν ἡ λήγουσα εἶναι μακρά, ἡ προπαραλήγουσα δέν τονίζεται>.
Δηλαδή οἱ δύο αὐτοί κανόνες στήν οὐσία εἶναι ἓνας. Ὁ δεύτερος. Ὃμως κι
αὐτός ὁ μοναδικός κανόνας ὀρθοῦ τονισμοῦ παραβιάζεται αὐθαίρετα καί
συνεχῶς κατά τό δοκοῦν: Τῶν ὂσπριων ἀντί τῶν ὂσπρίων, τῶν πρόβατων
ἀντί τῶν προβάτων, τῶν ποδήλατων, τῶν ἒπιπλων, τῶν δίκτυων κλπ. Ἒτσι ὁ
καθένας τονίζει ὃπως θέλει: Τῆς κύριας σύνταξης, ἀλλά τῆς κυρίας
Βαρδινογιάννη, τοῦ Κάρολου Παπούλια, ἀλλά τοῦ Καρόλου τῆς Ἀγγλίας, τοῦ
κόκκινου αὐγοῦ, ἀλλά τῆς τραγουδίστριας Κοκκίνου.
Ἐκφράσεις ἀμορφώτων πᾶνε κι ἒρχονται καθημερινά, ὃπως <τόν ἀπέπεμψε
σκιωδῶς> (ἀντί σκαιῶς), <ἀπολέθηκε πλοῦτος>, <ἂνηκε>, <κατεπέταξη>
(ἀντί κατ᾽ ἐπέκταση), <τά δύο μεγάλα κυβερνών κόμματα>, <εἶναι…στεγνοί
ἐγκληματίες (ἀντί <στυγνοί), <ὑποβόσκει> ἀντί ὑποφώσκει κλπ.
Αὐτή ἡ <σορός>, πού σημαίνει φέρετρο ἢ λάρνακα ἒχει ἀντικαταστήσει τίς
λέξεις <πτῶμα> ἢ <νεκρός>, λόγω…κομψότητος. Τό ὃτι λέμε <εἶμαι πτῶμα
στήν κούραση> καί ὂχι εἶμαι σορός στήν κούραση, δέν τούς πειράζει.
Ἀλλά ὃταν γίνει κάποιο πολύνεκρο δυστύχημα, τότε λένε <περισυνελέγησαν
πέντε σοροί>.
Κάποιοι προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν <νέα γραφή> λέξεων, γράφοντας γιά
παράδειγμα τό <καινούργιος>(καινουργής στήν ἀρχαία, ἢτοι
καινός=νέος+ἒργον), ὡς <καινούριος> τρώγοντας τό <γ>. Ἀλλά τότε θά
ἒπρεπε νά ποῦν καί τόν κακοῦργο <κακούριο>, τόν πανοῦργο <πανούριο>,
τόν ἀπεργό <ἀπεριό>, τόν ἐνεργό <ἐνεριό>, τό χειροῦργο <χειρουριό> καί
τόν πρωθυπουργό <πρωθυπουριό>. Θά τούς ἂρεσε;
Ἐπίσης προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν τήν λέξη <ὀρθοπεδικός> γραφομένη ὡς
<ὀρθοπαιδικός>, στό πεῖσμα τῶν ὁμηρικῶν λέξεων, ἀπό ὃπου πῆραν τίς
λέξεις ὀρθός, ὂρθιος, πεδίον, ἰσόπεδον, πέδη, τροχοπέδη, πεδάω,
χειροπέδη κλπ.,ἢτοι ὁ ἱστάμενος ὀρθός στό ἐπίπεδο.
Ἡ κατάργηση τῶν πνευμάτων καί ἰδιαίτερα τῆς δασείας, δέν μπορεῖ νά
δώσει ἐξήγηση γιατί λέμε <οὐκ ὀλίγα>, ἀλλά <οὐχ ἧττον>, ἒφιππος καί
ὂχι <ἒπιππος>, ἐφημερίδα καί ὂχι <ἐπημερίδα>, αὐθυποβολή καἰ ὂχι
<αὐτυποβολή>, ἐφίδρωση καί ὂχι <ἐπίδρωση> κλπ.
<Εἶμαι πεισμένη> εἶπε μία ἀξιωματοῦχος πολιτικός, μετέχοντας στήν
προσπάθεια γιά τήν κατάργηση τοῦ χρονικοῦ ἀναδιπλασιασμοῦ μετοχῆς
παθητικοῦ παρακειμένου, ἀλλά αὐτό εἶναι τῶν ἀδυνάτων ἀδύνατον, διότι ὁ
λαός χρησιμοποιεῖ τόν χρονικό ἀναδιπλασιασμό ἀπό τήν ἐποχή τῶν
Μινωιτῶν, καθώς ὁ Βέντρις ἀποκρυπτογράφησε στήν Γραμμική Γραφή Β´τήν
λέξη <κεκαυμένος>. Ἒτσι ὁ λαός λέει καθημερινά τεθωρακισμένα,
πεπρωμένο, συγκεκαλυμμένα, πεπραγμένα. Στήν Βουλή πρέπει νά ἒχουν τήν
<δεδηλωμένη> καί ὂχι…δηλωμένη, δίνουν τόν <νενομισμένον> ὃρκο καί ὂχι
τόν νομισμένο, τά λίπη πού μᾶς παχαίνουν λέγονται <κεκορεσμένα>, οἱ
βουλευτές πού πετάγονται χωρίς νά τούς ἒχει δοθεῖ ὁ λόγος λέγονται
<κεκράκτες>, ἡ Παναγία εἶναι <κεχαριτωμένη> καί ὂχι χαριτωμένη, ὁ
ἀέρας πού βάζομε στά ἐλαστικά μας εἶναι <πεπιεσμένος> καί τά λίπη πού
μᾶς παχαίνουν εἶναι <κεκορεσμένα> κλπ.
Ἡ σύγχρονη μικτή γλῶσσα πού ὁμιλοῦν οἱ Ἓλληνες, ὃπως ἐπισημάνθηκε στό
σεμινάριο τῆς ΕΣΗΕΑ, χρησιμοποιεῖ τήν ἀρχαία ἑλληνική σέ πολύ μεγάλο
βαθμό γιά νά ἐκφρασθεῖ, ἀντιδρῶντας ἒτσι στήν προσπάθεια δημιουργίας
λεξιπενίας, μέ τήν <Νέα Γλῶσσα> πού κατά τόν Ὂργουελ πρέπει νά
ἐφαρμοσθεῖ μέχρι τό 2050. Γι᾽ αὐτό γίνονται εἰσηγήσεις γιά κατάργηση
γραμμάτων, γιά τήν διευκόλυσση τῶν…κομπιοῦτερς καί τῶν διδασκομένων.
Κυριώτερος ἐχθρός τῆς <νέας γλώσσας> εἶναι βέβαια ἡ ἑλληνική. Ἒτσι οἱ
Ἓλληνες δέν παύουν νά χρησιμοποιοῦν καθημερινά τέτοιες <λόγιες> ὃπως
τίς μετονόμασαν ἐκφράσεις, στήν πραγματικότητα ὃμως ἀρχαῖες, ὃπως
κακήν κακῶς, ἐπ᾽ οὐδενί λόγω, ἀπό περιωπῆς, εἰς ὦτα μή ἀκουόντων, ἐξ
ἁπαλῶν ὀνύχων, εἰρήσθω ἐν παρόδω, κομίζεις γλαῦκα, οὐκ ἂν λάβοις παρά
τοῦ μή ἒχοντος, δεῖ δή χρημάτων, ὀψόμεθα εἰς Φιλίππους, ἐν κρυπτῶ καί
παραβύστω, σύν γυναιξί καί τέκνοις, ἒχει σώας τάς φρένας, ἀβρόχοις
ποσί, ἐλαφρά τῆ καρδία καί ἂπειρος ἀριθμός τέτοιων ἀρχαίων ἐκφράσεων,
πού εἶναι περισσότερες ἀπό τίς νεοελληνικές. Δηλαδή χρησιμοποιοῦμε
περισσότερο τά ἀρχαῖα ἀπό τά νέα ἑλληνικά.
Ἐπίσης φαίνεται ὃτι οἱ Ἓλληνες ἒχουν στερηθεῖ πολύ τήν δοτική κλίση
καί τήν χρησιμοποιοῦν κατά κόρον, ὃπως: Ἐν ἀντιθέσει, ἐν εὐθέτω χρόνω,
ἐν κατακλείδι, ἐν λευκῶ, ἐν μέρει, ἐν ὀνόματι, ἐν πάση περιπτώσει, ἐν
περιλήψει, ἐν πλῶ, ἐν ριπῆ ὀφθαλμοῦ, ἐν συντομία, ἐν τῶ μεταξύ, ἐν
ὑπνώσει, ἐν χρήσει, ἐν ψυχρῶ, ἐν θερμῶ, ἐν ἐναντία περιπτώσει καί
πλῆθος ἂλλων.
Ὃπως καταγγέλθηκε, στόν ἐκβαρβαρισμό τῆς γλώσσας συμβάλλουν καί τά
λεγόμενα <γκρήκλις>, καθώς καί ρήματα σέ <άρω> πού ἀσχημίζουν τόν
καθημερινό μας λόγο, ὃπως γκουγκλάρω, σερφάρω, σπινάρω, τρολάρω,
κουλάρω, ἰντριγκάρω, σκανάρω, τουϊτάρω, ταγκάρω, σλαμάρω, ρουκουτσάρω
καί ἂλλες τέτοιες νεοπλασίες πού πρέπει νἀ ἀποβληθοῦν ἢ νά
μεταγλωττισθοῦν ὃσες χρειάζονται, καθώς καί λέξεις τῶν ἀγορῶν, τῶν
κυβερνήσων καί τῶν χρηματιστηρίων πού ὑποχρεώνονται νά προφέρουν ὃλοι
οἱ Ἓλληνες, ἀκόμη καί οἱ πιό ἀγράμματοι, ὃπως <πιεσάϊ>, <χότ σπότ>,
<φάστ τράκ>, <κάπιταλ κοντρόλ> κττ.
Ἒτσι, ἡ κυριωτέρα γλῶσσα τῆς ἰαπετικῆς ὁμοιογλωσσίας, πού εἶναι ἡ
Ἑλληνική, μέ 70.000.000 λημμάτων πού ἒχει συλλέξει καί ψηφιοποιήσει ἡ
Μαριάν Μακντόναλντ, ροκανίζεται μέ κάθε τρόπο, τήν ἲδια στιγμή πού ὁ
πρόεδρος τῆς Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, μέ πρόσφατη ἀπόφασή του, ἐπέβαλε
στά ρωσικά πανεπιστήμια τήν διδασκαλία τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας ὡς
δευτέρας ὑποχρεωτικῆς ξένης γλώσσας.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
triklopodia.gr
Έτσι, το άρθρο Ροκανίζεται καί κακοποιεῖται καθημερινά ἡ ἑλληνική γλῶσσα ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
δηλαδή όλα τα άρθρα Ροκανίζεται καί κακοποιεῖται καθημερινά ἡ ἑλληνική γλῶσσα ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.
Μπορείτε τώρα να διαβάσετε το άρθρο Ροκανίζεται καί κακοποιεῖται καθημερινά ἡ ἑλληνική γλῶσσα ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ η διεύθυνση του συνδέσμου https://voiceinformation.blogspot.com/2018/03/blog-post_5470.html
0 Response to "Ροκανίζεται καί κακοποιεῖται καθημερινά ἡ ἑλληνική γλῶσσα ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ"
Δημοσίευση σχολίου