Είναι η Τουρκία και η Ελλάδα οι «εκπρόσωποι» σε έναν νέο ενεργειακό πόλεμο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο; - Γεια σου φίλε Πληροφορίες φωνής, Στο άρθρο που διαβάζετε αυτή τη φορά με τον τίτλο Είναι η Τουρκία και η Ελλάδα οι «εκπρόσωποι» σε έναν νέο ενεργειακό πόλεμο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο;, έχουμε προετοιμαστεί καλά για αυτό το άρθρο μπορείτε να διαβάσετε και να κατεβάσετε τις πληροφορίες σ 'αυτό. ελπίζουμε πλήρωση των θέσεων άρθρο αθλητισμός, άρθρο Νέα, άρθρο οικονομία, άρθρο πολιτική, άρθρο υγεία, γράφουμε μπορεί να καταλάβει. Λοιπόν, καλή ανάγνωση.

τίτλος : Είναι η Τουρκία και η Ελλάδα οι «εκπρόσωποι» σε έναν νέο ενεργειακό πόλεμο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο;
Σύνδεσμος : Είναι η Τουρκία και η Ελλάδα οι «εκπρόσωποι» σε έναν νέο ενεργειακό πόλεμο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο;

Είναι η Τουρκία και η Ελλάδα οι «εκπρόσωποι» σε έναν νέο ενεργειακό πόλεμο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο;

Είναι η Τουρκία και η Ελλάδα οι «εκπρόσωποι» σε έναν νέο ενεργειακό πόλεμο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο;

του Χρήστου Μελίδη
Οι τελευταίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και στη Μεσόγειο και το Αιγαίο βρίσκουν την Τουρκία εν μέσω ενός ενεργειακού πολέμου που εξελίσσεται ταυτόχρονα με τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις στη Συρία. Πίσω από αυτόν τον ενεργειακό πόλεμο υπάρχουν ουσιαστικά μεγαλύτερες δυνάμεις, αλλά αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Τουρκία βρίσκεται σε μια από τις καλύτερες διαπραγματευτικές και επεκτατικές περιόδους που έχει βρεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, τόσο στον διπλωματικό όσο και στον γεωστρατηγικό τομέα.
Η πρόσφατη ενεργειακή συμφωνία Ρωσίας-Συρίας που δίνει στη Ρωσία τα αποκλειστικά δικαιώματα να παράγει πετρέλαιο και φυσικό αέριο στη Συρία και να ανοικοδομήσει τις εγκαταστάσεις της, έρχεται παράλληλα με την προσπάθεια της Κύπρου να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρέθηκαν δίπλα στα Ισραηλινά και Αιγυπτιακά κοιτάσματα αερίου Leviathan και Zohr αντίστοιχα. Η Κύπρος, η Ελλάδα, η Ιταλία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος είχαν προηγούμενες συναντήσεις και συμφωνίες για την εξερεύνηση αυτών των κοιτασμάτων, τα οποία θα δώσουν στην Ευρώπη μια εναλλακτική ενεργειακή λύση. Και αυτή η ίδια εναλλακτική λύση είναι στο στόχαστρο τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ρωσίας.

Επομένως, αυτό που βλέπουμε είναι η ανάπτυξη διαφόρων παικτών σε έναν πόλεμο, όπου το πεδίο μάχης είναι η Νοτιοανατολική Ευρώπη. Αυτό περιλαμβάνει και άλλα περιφερειακά πεδία μάχης όπως τα χωρικά ύδατα Ισραήλ-Λιβάνου όπου υπάρχει διαμάχη μεταξύ των δύο χωρών, γεγονός που θέτει τη Ρωσία σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ καθώς η Ρωσική εταιρεία Novatek εμπλέκεται στην εξερεύνηση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Λιβάνου. Ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής επιτροπής του Λιβάνου δήλωσε ότι η Ρωσία θα προστατεύσει το πετρέλαιο του Λιβάνου από το Ισραήλ.
Αλλά η Τουρκία είναι επίσης ένας ισχυρός παίκτης που έχει το δικό της συμφέρον για την εναλλακτική ενεργειακή λύση στην Ευρώπη μέσω του αγωγού φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν. Αυτό θέτει την Τουρκία σε συμμαχία με τη Ρωσία, υπό τους όρους ότι η γεώτρηση της Κύπρου είναι ανεπιθύμητη και για τους δύο. Από την άλλη, η Ελλάδα είναι σε συμμαχία με τις ΗΠΑ, αφού σύμφωνα με τον Αμερικανό πρέσβη Τζέφρυ Πάιατ, η Ελλάδα προορίζεται από τις ΗΠΑ να αποτελέσει ενεργειακό κόμβο για την Ευρώπη, προάγοντας φυσικά τα συμφέροντα των ΗΠΑ και αποκόπτοντας τη Ρωσία. Ο Αμερικανικός πετρελαϊκός κολοσσός Exxon εμπλέκεται επίσης στις Κυπριακές γεωτρήσεις, οπότε η επίσκεψη του πλέον πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρεξ Τίλερσον στην Τουρκία και η συνάντηση με τον Τούρκο Πρόεδρο στα μέσα Φεβρουαρίου ίσως δεν ήταν μόνο για τη Συρία, δεδομένου ότι ο Τίλερσον υπηρέτησε ως Διευθύνων Σύμβουλος της Exxon. Αλλά αυτή η επίσκεψη προφανώς δεν πήγε καλά γιατί λίγο αργότερα πολεμικά πλοία των ΗΠΑ έφτασαν στην Κύπρο για να προστατεύσουν τις γεωτρήσεις της Exxon και η Τουρκία απείλησε την πετρελαϊκή εταιρεία καθώς και το ίδιο το Αμερικανικό Ναυτικό.

Όλα αυτά εξηγούν τις πρόσφατες εντάσεις στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο με μια άνοδο της Τουρκικής επιθετικότητας, η οποία περιλαμβάνει τον αποκλεισμό μιας γεώτρησης από την Ιταλική πετρελαϊκή εταιρεία ΕΝΙ στα ανοικτά των Κυπριακών ακτών, ένα Τουρκικό σκάφος ακτοφυλακής που εμβόλισε ένα Ελληνικό σκάφος περιπολίας κοντά στα Ίμια και πιο πρόσφατα τη σύλληψη δύο Ελλήνων στρατιωτών από Τούρκους στρατιώτες στην περιοχή του Έβρου, κάτι που είναι πολύ κοινό στα σύνορα και από τις δύο πλευρές και μπορεί να λυθεί μέσα σε μια ώρα, αλλά αυτή τη φορά πήρε σημαντικές πολιτικές διαστάσεις. Ειδικά για τα Ίμια, ο επικεφαλής σύμβουλος του Ερντογάν έφτασε μέχρι και να δηλώσει ότι «Η Αθήνα θα νιώσει την οργή της Τουρκίας, χειρότερη από αυτή στην Αφρίν» και ότι «Θα σπάσουμε τα χέρια και τα πόδια αξιωματούχων, του πρωθυπουργού ή όποιου υπουργού τολμήσει να ανέβει στα Ίμια στο Αιγαίο». Αλλά τελικά δεν πρόκειται για ένα πόλεμο μεταξύ των δύο παλαιών εχθρών Ελλάδας και Τουρκίας. Πίσω από τις κουρτίνες, αυτός είναι ένας πόλεμος ανάμεσα στις μεγαλύτερες δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας, ή για μερικούς, ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση.
Στο πλαίσιο αυτό, ίσως αυτές οι πρόσφατες εντάσεις να μην ξεκίνησαν μόνο για τα συμφέροντα της Τουρκίας, αλλά και για τα συμφέροντα της Ρωσίας. Ίσως η επιθετικότητα της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και τις Κυπριακές πετρελαϊκές γεωτρήσεις είναι επίσης ένα είδος ανταλλάγματος για το “πράσινο φως” της Ρωσίας στην εισβολή της Τουρκίας στο Αφρίν, και αυτό θα εξηγούσε την σχεδόν παθητική στάση της Ρωσίας στο θέμα αυτό παρότι η Ρωσία είναι τεράστιος υποστηρικτής της Συριακής κυβέρνησης. Με αυτόν τον τρόπο, η Τουρκία εξασφαλίζει την καταστολή του Κουρδικού στοιχείου στη Συρία και η Ρωσία δημιουργεί ένα είδος αντιπροσώπου στο ενεργειακό πεδίο μάχης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ένα μέτωπο, που εμποδίζει και καθυστερεί τις Κυπριακές γεωτρήσεις που απειλούν το δρόμο της Ρωσίας προς την Ευρώπη. Ο υποδιευθυντής των Τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, της ΜΙΤ, και ο Τούρκος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου επισκέφθηκαν τη Μόσχα λίγο πριν την εισβολή στο Αφρίν. Η επιχείρηση «Κλαδί Ελιάς» της Τουρκίας ξεκίνησε στις 19 Ιανουαρίου και οι επιθετικές κινήσεις της προς την Κύπρο άρχισαν περίπου είκοσι μέρες αργότερα, στις 10 Φεβρουαρίου.
Φυσικά, η Τουρκία γνωρίζει ότι πίσω από την στάση της Ελλάδας βρίσκονται και τα συμφέροντα των ΗΠΑ, και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για την Τουρκία να είναι εχθρική. Ένα καλό παράδειγμα θα ήταν η περίπτωση των 8 Τούρκων στρατιωτικών που έφυγαν και συνελήφθησαν στην Ελλάδα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία. Μια μέρα μετά, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον διαβεβαίωσε ότι οι 8 Τούρκοι αξιωματικοί θα επιστραφούν σε 15 ημέρες. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβούτ Τσαβούσογλου είπε σε ένα tweet ότι ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς του είπε επίσης ότι θα επιστραφούν το συντομότερο δυνατό. Αλλά αυτή η υπόσχεση άλλαξε με κάποιο τρόπο στην πορεία και η Ελλάδα δεν εξέδωσε ποτέ τους 8 αξιωματικούς στην Τουρκία, κάτι που εξόργισε τον Ερντογάν. Αλλά τι άλλαξε την πρώτη δέσμευση του Τσίπρα; Προτείνω ότι μπορεί να ήταν μια παρέμβαση από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα.
Αν και είναι αλήθεια ότι ο Ερντογάν έχει γίνει πρόσφατα αρκετά αλαζονικός και θρασύς, η αμερικανική παρέμβαση στον αποπροσανατολισμό και την πυροδότηση των ήδη τεταμένων σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έγινε πιο εμφανής μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Στις 7 Δεκεμβρίου 2017, ο Ερντογάν πραγματοποίησε μια ιστορική επίσκεψη στην Ελλάδα, την πρώτη μετά από 65 χρόνια. Μόλις 15 ώρες νωρίτερα, το τηλεοπτικό κανάλι ΣΚΑΙ έβγαλε στον αέρα μια συνέντευξη με τον Ερντογάν από τον δημοσιογράφο Αλέξη Παπακελά, όπου προσπάθησε να προκαλέσει τον Τούρκο Πρόεδρο. Η προκαθορισμένη συνέντευξη αρχικά συμφωνήθηκε να δοθεί στο εθνικό πρακτορείο ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) της Ελλάδας αλλά, και πάλι, κάτι άλλαξε στην πορεία και ακόμη και η Τουρκική φιλοκυβερνητική Χουριέτ αναρωτιόταν γιατί. Η απάντηση μπορεί να είναι οι καταγεγραμμένες σχέσεις του ”σεβαστού” δημοσιογράφου Αλέξη Παπαχελά με την αμερικανική κυβέρνηση.

Το 2011, το Wikileaks αποκάλυψε τους στενούς δεσμούς του Παπαχελά με την αμερικανική πρεσβεία μέσω μηνυμάτων από την αμερικανική πρεσβεία της Ουάσινγκτον. Συγκεκριμένα, τα μηνύματα έλεγαν ότι ο Παπαχέλας και η τότε εκπομπή του “Νέοι Φακέλοι” έκαναν “καλά επιλεγμένη παρουσίαση των βασικών θέσεων των ΗΠΑ” και ότι ένας από τους τρεις παρουσιαστές της εκπομπής αποκάλυψε στην αμερικανική πρεσβεία ακόμη και λεπτομέρειες σχετικά με τις αντιδράσεις Ρώσων αξιωματούχων . Φυσικά, το τηλεοπτικό κανάλι που μετέδιδε την εκπομπή του Παπαχελά δεν ήταν άλλο από το ΣΚΑΙ. Ο Παπαχελάς είναι επίσης ο διευθυντής της Καθημερινής, μιας από τις μεγαλύτερες εφημερίδες στην Ελλάδα. Η ίδια η αμερικανική πρεσβεία αναδημοσιεύει στην επίσημη ιστοσελίδα της συνεντεύξεις και άρθρα της Καθημερινής όπως το άρθρο με τίτλο ”Η Ελλάδα πυλώνας της Αμερικανικής στρατηγικής στην περιοχή” (πόσο πιο ξεκάθαρο μπορεί να γίνει!), ενώ η εφημερίδα φιλοξενεί πολύ συχνά τον ίδιο τον Αμερικανό πρέσβη ο οποίος προβάλλει την αμερικανική πολιτική για την Ελλάδα.
Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι η Καθημερινή ήταν η μόνη εφημερίδα στην Ελλάδα που έκανε μια σοβαρή έρευνα για το σκάνδαλο υποκλοπών του 2005 κατά το οποίο περισσότερα από 100 κινητά τηλέφωνα της ελληνικής κυβέρνησης παρακολουθούνταν παράνομα από αμερικανούς πράκτορες και την NSA, γεγονός που οδήγησε στην φερόμενη απόπειρα δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή από τη CIA το 2008 και στον μυστηριώδη θάνατο ενός υπαλλήλου της Vodafone που συνδέεται με αυτό. Αλλά εδώ είναι το λαυράκι: η Καθημερινή πραγματοποίησε αυτή την έρευνα σε συνεργασία με το The Intercept, το οποίο αποκαλύφθηκε πρόσφατα ότι έχει δεσμούς με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών. Αυτό σημαίνει ότι τα μόνα σοβαρά δημοσιογραφικά στοιχεία σχετικά με το ότι η CIA σκόπευε να δολοφονήσει τον Έλληνα Πρωθυπουργό προέρχονται πιθανώς από την ίδια τη CIA. Πέρσι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπέδειξε σε δολοφονία και όχι ”αυτοκτονία” του υπαλλήλου της Vodafone ενώ στελέχη της ΕΛΑΣ δήλωσαν ότι ”ο θάνατος του 39χρονου Κώστα Τσαλικίδη είναι αποτέλεσμα των μεθοδεύσεων που υπήρξαν από πράκτορες της CIA στην Ελλάδα για να προχωρούν στην παρακολούθηση 104 μελών της κυβέρνησης Καραμανλή”. Και αυτό σημαίνει επίσης ότι υπάρχουν πιθανώς πολλά, πολλά περισσότερο πίσω από την ιστορία που δεν γνωρίζουμε ακόμα. Εκτός, φυσικά, τους δεσμούς των μεγαλύτερων ελληνικών ΜΜΕ με την αμερικανική κυβέρνηση.

Πίσω στη Συρία, δεν ήταν μόνο η Ρωσία που επέτρεψε στην Τουρκία να εισβάλει στο Άφριν, αλλά και οι ΗΠΑ που άφησαν τους Κούρδους συμμάχους τους μόνους να αντιμετωπίσουν τη θανατηφόρα μοίρα τους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κατάσταση ήταν πολύ συγκεχυμένη, καθώς ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA) ήταν ένας από τους συμμάχους της Τουρκίας στην εισβολή του Άφριν. Αλλά ο FSA υποστηρίζεται και από τις ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ. Αυτό που συνέβη, είναι πιθανόν ότι το Πεντάγωνο αποφάσισε ότι είναι προτιμότερο να μην επιτεθεί στους μαχητές του FSA παρά να προστατεύσει τους Κούρδους, επειδή ο τελικός στόχος είναι η πτώση της Συριακής κυβέρνησης και οι Κούρδοι είναι απλά πιόνια στο παιχνίδι. Με τον ίδιο τρόπο που τους χρησιμοποιεί το Ισραήλ και παράλληλα χρηματοδοτεί, οπλίζει και νοσηλεύει στα νοσοκομεία του τον FSA μαζί με άλλους μαχητές από Συριακές τρομοκρατικές ομάδες. Είναι σημαντικό να σημειωθεί εδώ ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται την Τουρκία, όχι τον Ερντογάν. Μόλις πέσει ο Ερντογάν, για να αντικατασταθεί από μια μαριονέτα, η Τουρκία θα πάρει τη θέση της πίσω στην κορυφή των «φίλων» και των «συμμάχων» των ΗΠΑ.
Η Τουρκία το γνωρίζει αυτό, γνωρίζει τη γεωστρατηγική της σημασία, ότι την χρειάζονται μέσα στο ΝΑΤΟ, γι` αυτό παίζει σκληρό παιχνίδι, γιατί όποιος πάρει την Τουρκία δίπλα του έχει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για τη νίκη. Μέχρι στιγμής, η Ρωσία φαίνεται να κερδίζει. Φαίνεται ότι πηγαίνει αναλογικά: όσο αυξάνεται η διαμάχη μεταξύ των υπερδυνάμεων ΗΠΑ και Ρωσίας, τόσο περισσότερο αποκτά η Τουρκία σημαντικότητα στη γεωστρατηγική μάχη για κυριαρχία, και αυτός είναι ακόμη ένας λόγος για τον Ερντογάν να είναι αλαζονικός. Η Τουρκία γνωρίζει επίσης πολύ καλά για το «όπλο μαζικής μετανάστευσης» που έχει κατά της Δύσης και σίγουρα το χρησιμοποιεί. Πάνω από 4 εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες φιλοξενούνται στην Τουρκία που περιμένουν να απελευθερωθούν στην Ευρώπη ως μέσο εκβιασμού. Και παρόλο που η Τουρκία θα λάβει άλλα 3 δισεκατομμύρια ευρώ από την Ευρώπη για να συνεχίσει τη συμφωνία και να ελέγξει τους μετανάστες, εξακολουθεί να τους χρησιμοποιεί στις τελευταίες εντάσεις κατά της Ελλάδας. Μόλις πριν από λίγες μέρες περίπου 300 μετανάστες από την Τουρκία έφτασαν στη Λέσβο μέσα σε 3 ώρες σε 8 διαφορετικά μέρη του νησιού, κάτι που δεν είχαμε δει εδώ και αρκετό καιρό.
Στη Συρία, αν και οι εντάσεις αυξάνονται επίσης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, με μερικούς να λένε ότι οι δύο υπερδυνάμεις μπορεί να οδηγηθούν σε μια ευθεία πορεία σύγκρουσης, ειδικά μετά το φερόμενο θάνατο αρκετών Ρώσων μισθοφόρων από χτυπήματα των ΗΠΑ και επιπλέον με τις ΗΠΑ να απειλούν να χτυπήσουν το Συριακό στρατό και τη Ρωσία με τη σειρά της να απειλεί να χτυπήσει τον Αμερικανικό στρατό, πιστεύω ότι είναι απίθανο να συμβεί μια τέτοια σύγκρουση. Ο λόγος είναι ότι κάτι τέτοιο δεν θα δικαιολογεί πλέον την παρουσία των ΗΠΑ στη Συρία, η οποία φυσικά είναι για «να καταπολεμήσει την τρομοκρατία», και εξαιτίας όλων των αναμεμειγμένων συμφερόντων που αναφέραμε. Σε αυτή την περίπτωση, θα ήταν επίσης πολύ δύσκολο για κάθε πλευρά να παίξει το «ανθρωπιστικό» χαρτί σε σχέση με τον Συριακό λαό. Θα χρειαζόταν μόνο ένα μεγάλο λάθος από έναν από τους παίκτες, αλλά αν συνέβαινε και τελικά οδηγούσε σε μια σύγκρουση των υπερδυνάμεων, θα μπορούσε να είναι η αρχή ενός σεναρίου Γ` Παγκοσμίου Πολέμου καθώς υπάρχουν ήδη πολλές χώρες που εμπλέκονται στη Συρία. Πρόσφατα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι εκτός από τις ΗΠΑ, ειδικές δυνάμεις από τη Βρετανία, τη Γαλλία και άλλες χώρες συμμετέχουν άμεσα στον πόλεμο στη Συρία.
Σε γενικές γραμμές, όσον αφορά το ενεργειακό πεδίο μάχης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, τα συμφέροντα της Ρωσίας συγκλίνουν με τα Τουρκικά συμφέροντα και τα Ελληνοκυπριακά συμφέροντα συγκλίνουν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ-Αιγύπτου-Ισραήλ. Η Ευρώπη προσπαθεί να παραμείνει κάπως ουδέτερη σε σχέση με τις εντάσεις στη Μεσόγειο, εκδίδοντας μόνο μια ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που καταδικάζει τις ενέργειες της Τουρκίας στην περιοχή, αλλά δεν λαμβάνει άλλα δραστικά μέτρα. Αυτό εξηγείται, γιατί αφενός η Ευρώπη «ανήκει στη Δύση» και είναι παραδοσιακός σύμμαχος των ΗΠΑ, αλλά από την άλλη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το Ρωσικό φυσικό αέριο για τις ενεργειακές της ανάγκες και βεβαίως υπάρχει η απειλή της πλημμύρας των μεταναστών από την Τουρκία.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η Ελλάδα και η Τουρκία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως «εκπρόσωποι» από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, αλλά με την Τουρκία να είναι σε πολύ καλύτερη θέση να επιτύχει τους γεωπολιτικούς της στόχους καθώς είναι αποδεκτά μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη από την Ελλάδα και το τραγικό παρελθόν των δύο χωρών αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για όποιον θέλει να τροφοδοτήσει περισσότερο μίσος μεταξύ τους. Και με μια μεγαλύτερη ματιά, φαίνεται ότι οι υπερδυνάμεις είναι πρόθυμες να κάνουν οτιδήποτε για να κερδίσουν και να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη. Αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο «παράπλευρες απώλειες», αλλά και θυσίες των δικών τους ανθρώπων, οι οποίοι μερικές φορές, δυστυχώς, δεν έχουν ιδέα για τι πολεμούν πραγματικά.
 

Off the Record

Έτσι, το άρθρο Είναι η Τουρκία και η Ελλάδα οι «εκπρόσωποι» σε έναν νέο ενεργειακό πόλεμο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο;

δηλαδή όλα τα άρθρα Είναι η Τουρκία και η Ελλάδα οι «εκπρόσωποι» σε έναν νέο ενεργειακό πόλεμο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο; Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.

Μπορείτε τώρα να διαβάσετε το άρθρο Είναι η Τουρκία και η Ελλάδα οι «εκπρόσωποι» σε έναν νέο ενεργειακό πόλεμο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο; η διεύθυνση του συνδέσμου https://voiceinformation.blogspot.com/2018/04/blog-post_832.html

Tweet

Subscribe to receive free email updates: