τίτλος : Ο ιδιοφυής αμοραλιστής
Σύνδεσμος : Ο ιδιοφυής αμοραλιστής
Ο ιδιοφυής αμοραλιστής
Θέλει να είναι μονάρχης πάση θυσία, αφού πρόκειται για έναν εκ φύσεως αρχομανή. Διέπεται από έναν εσωτερικό καταναγκασμό άσκησης πίεσης σε ομάδες, τις οποίες ελέγχει και χρειάζεται, όπως ένας αλαζόνας πρωταγωνιστής-ηθοποιός το θίασο του και τους θεατές. Όλες οι πράξεις του φαίνονται ως τυχαία «λάθη» από τους άλλους, οπότε συγχωρούνται. Τα «λάθη» όμως αυτά είναι συνειδητά και αποκαλύπτονται μόνο μέσω σκανδάλων. Αγενής, αμόρφωτος, «ευφυΐα του δρόμου» (εγωιστικής επιβίωσης) – μαστροπός στη συμπεριφορά του προς τους συνεργάτες του.
Αναζητάει την αποθέωση του στα μάτια των άλλων – δηλαδή τον εξτρεμιστικό, απεριόριστο θαυμασμό τους. Ναρκισσιστής που ενισχύει την τάση του από κάθε άτομο και από κάθε κάμερα που υποκλίνεται στη «θεϊκότητα» του. Είναι πεπεισμένος πως μπορούν να τον καταλάβουν μόνο οι σημαντικοί, υψηλού επιπέδου και κοινωνικής καταξίωσης άνθρωποι – οπότε είναι υποχρεωμένος να επιλέξει την καριέρα ενός φημισμένου πολιτικού, κάνοντας πράγματα, ακόμη και εγκληματικά, που δεν θα έκανε κανένας άλλος, απλά και μόνο για την ενίσχυση της φήμης του.
Δίπλα σε σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο Αμερικανός πρόεδρος, νοιώθει υπερήφανος (=βασιλεύοντας στη δόξα των άλλων – δηλαδή, ο άλλος είναι ο καλύτερος του κόσμου, οπότε εγώ είμαι επίσης ο καλύτερος αφού κάθομαι δίπλα του). «Παιδί» που του αρέσουν τα πάρτι, το αλκοόλ με φίλους και το κέρασμα. «Σωματικές» διαταραχές, απογοητεύσεις, εκβιαστική συμπεριφορά απέναντι στους άλλους – ως αποζημίωση του για το ότι ανέχεται να κάνει παρέα με ανθρώπους χαμηλότερου επιπέδου. Εκμεταλλευτής που διενεργεί ποινικές πράξεις μόνο μέσω συνεργατών – τους οποίους όμως δεν αναγνωρίζει καν ως συνεργάτες, αν αποκαλυφθούν οι πράξεις που τους έβαλε να κάνουν. Φθόνος, αλαζονεία, θέλω κάτι και το παίρνω. Χρειάζεται έπαινο, αλλά όποιος τον επαινεί πέφτει στην παγίδα του, αφού τον θεωρεί εχθρό του – ενώ όποιος δεν τον βρίσκει ενδιαφέροντα, θεωρείται ως άσπονδος εχθρός και τοποθετείται στο στόχαστρο του.
Εξαιρετικά νευρικός, ενώ κάθε χαμόγελο του δείχνει πως δεν αισθάνεται άνετα. Ο σκοπός της ζωής του είναι «ο σωτήρας σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης» – αδιαφορώντας για τα μέσα που χρησιμοποιεί, αφού τα αγιάζει ο σκοπός. Ότι κάνει και ότι πετυχαίνει είναι συνειδητό, ενώ δεν νοιώθει ποτέ ενοχές για κανέναν και για τίποτα. Ευάλωτος μόνο από επιθέσεις ή ελέγχους τρίτων στους συνεργάτες του, όχι στον ίδιο, για αντιπερισπασμό. Τέλος, ο αμοραλιστής απορρίπτει τις έννοιες της αμαρτίας, της ενοχής, της ντροπής, της τιμής, των αξιών, του καθήκοντος, της μετάνοιας, των τύψεων, της πνευματικής καθαρότητας, της συνείδησης, της αλληλεγγύης, της δέσμευσης και της υπευθυνότητας –ενώ δεν πιστεύει στην τήρηση των κοινωνικών συμβάσεων ή στην υποχρέωση του σεβασμού των άλλων. Εκτός αυτού, δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, αλλά μόνο για τη χρησιμοποίηση τους ως μέσον – ως εργαλείο καλύτερα για την επίτευξη των δικών του στόχων.
Vassilis Viliardos
Δίπλα σε σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο Αμερικανός πρόεδρος, νοιώθει υπερήφανος (=βασιλεύοντας στη δόξα των άλλων – δηλαδή, ο άλλος είναι ο καλύτερος του κόσμου, οπότε εγώ είμαι επίσης ο καλύτερος αφού κάθομαι δίπλα του). «Παιδί» που του αρέσουν τα πάρτι, το αλκοόλ με φίλους και το κέρασμα. «Σωματικές» διαταραχές, απογοητεύσεις, εκβιαστική συμπεριφορά απέναντι στους άλλους – ως αποζημίωση του για το ότι ανέχεται να κάνει παρέα με ανθρώπους χαμηλότερου επιπέδου. Εκμεταλλευτής που διενεργεί ποινικές πράξεις μόνο μέσω συνεργατών – τους οποίους όμως δεν αναγνωρίζει καν ως συνεργάτες, αν αποκαλυφθούν οι πράξεις που τους έβαλε να κάνουν. Φθόνος, αλαζονεία, θέλω κάτι και το παίρνω. Χρειάζεται έπαινο, αλλά όποιος τον επαινεί πέφτει στην παγίδα του, αφού τον θεωρεί εχθρό του – ενώ όποιος δεν τον βρίσκει ενδιαφέροντα, θεωρείται ως άσπονδος εχθρός και τοποθετείται στο στόχαστρο του.
Εξαιρετικά νευρικός, ενώ κάθε χαμόγελο του δείχνει πως δεν αισθάνεται άνετα. Ο σκοπός της ζωής του είναι «ο σωτήρας σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης» – αδιαφορώντας για τα μέσα που χρησιμοποιεί, αφού τα αγιάζει ο σκοπός. Ότι κάνει και ότι πετυχαίνει είναι συνειδητό, ενώ δεν νοιώθει ποτέ ενοχές για κανέναν και για τίποτα. Ευάλωτος μόνο από επιθέσεις ή ελέγχους τρίτων στους συνεργάτες του, όχι στον ίδιο, για αντιπερισπασμό. Τέλος, ο αμοραλιστής απορρίπτει τις έννοιες της αμαρτίας, της ενοχής, της ντροπής, της τιμής, των αξιών, του καθήκοντος, της μετάνοιας, των τύψεων, της πνευματικής καθαρότητας, της συνείδησης, της αλληλεγγύης, της δέσμευσης και της υπευθυνότητας –ενώ δεν πιστεύει στην τήρηση των κοινωνικών συμβάσεων ή στην υποχρέωση του σεβασμού των άλλων. Εκτός αυτού, δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, αλλά μόνο για τη χρησιμοποίηση τους ως μέσον – ως εργαλείο καλύτερα για την επίτευξη των δικών του στόχων.
Vassilis Viliardos
Έτσι, το άρθρο Ο ιδιοφυής αμοραλιστής
δηλαδή όλα τα άρθρα Ο ιδιοφυής αμοραλιστής Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.
Μπορείτε τώρα να διαβάσετε το άρθρο Ο ιδιοφυής αμοραλιστής η διεύθυνση του συνδέσμου https://voiceinformation.blogspot.com/2018/08/blog-post_774.html
Related Posts :
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΜΑΣ!- Κράτος-μαφία εναντίον Ελλήνων
- Οι πολίτες με σόμπες και κεριά και οι κυβερνώντες με μυλοκόπι και παντεσπάνι
- Νέα έρευνα - Δείτε πόσες ώρες περπάτημα την εβδομάδα αρκούν για να μειωθεί ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου
- Γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες Χρησιμοποιούσαν Διαφορετικές Λέξεις για τις Διάφορες Μορφές της Αγάπης;
0 Response to "Ο ιδιοφυής αμοραλιστής"
Δημοσίευση σχολίου