τίτλος : Ένα ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε ως έθνος στην παγκόσμια κοινότητα είναι το πολύ απλό εξής: Τί είναι ένας άνθρωπος, ένας λαός, μία υφήλιος χωρίς ιστορική και εμπειρική μνήμη;
Σύνδεσμος : Ένα ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε ως έθνος στην παγκόσμια κοινότητα είναι το πολύ απλό εξής: Τί είναι ένας άνθρωπος, ένας λαός, μία υφήλιος χωρίς ιστορική και εμπειρική μνήμη;
Ένα ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε ως έθνος στην παγκόσμια κοινότητα είναι το πολύ απλό εξής: Τί είναι ένας άνθρωπος, ένας λαός, μία υφήλιος χωρίς ιστορική και εμπειρική μνήμη;
Ένα ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε ως έθνος στην παγκόσμια κοινότητα είναι το πολύ απλό εξής:
____Τί είναι ένας άνθρωπος, ένας λαός, μία υφήλιος χωρίς ιστορική και εμπειρική μνήμη;
Και είναι καλό ερώτημα, επειδή από όποια πλευρά κι αν το σκεφτεί κανείς θα καταλήξει στην εξής απάντηση:
____Ό,τι στερείται μνήμης είναι ένα άγονο κουφάρι, παντελώς ανίκανο να παράξει και να συνεισφέρει κάτι στο παγκόσμιο γίγνεσθαι πέραν της τοξικής του αφόδευσης κατόπιν της άκρατης κατανάλωσης που θα γεμίζει το κενό δίνοντάς του κάποια αίσθηση ύπαρξης. Όπως Αμερική, ξέρετε...
Ο ακρογωνιαίος λίθος του κάθε πολιτισμού, όπως εξ άλλου και του κάθε ατόμου, είναι η συσσωρευμένη γλωσσική, και πολιτισμική του μνήμη. Αφαιρουμένων αυτών των δύο δεν υφίσταται κάποιο υπόβαθρο για να λειτουργήσει μία χώρα ως έθνος, ή ένα άτομο ως άνθρωπος. Ωστόσο, η πνευματική ποιότητα των κατοίκων ενός τόπου εναπόκειται στις ιστορικές αλήθειες στις οποίες εκείνοι δύνανται να κάνουν αναγωγές όχι μόνον για την αυτογνωσία των, την ταυτότητά των, αλλά και την αποφυγή επαναλαμβανόμενων λαθών του παρελθόντος.
Το ότι εμείς, οι Έλληνες, κατόπιν εορτής διαδηλώνουμε και οδυρόμεθα δια τους προδότας οίτινες την χώραν καταστρέφουσι επαφίεται στην εθνική μας ιστορική αμνησία. Εάν διαθέταμε την στοιχειώδη, παιδαριώδη ιστορική μνήμη ουδείς Έλλην θα ψήφιζε ηγέτη του οποίου το ίνδαλμα δεν ήταν ένας Κολοκοτρώνης, αλλά ο Μαρξ, ο Φιντέλ και ο Τσε.... Εάν αυτός ο λαός μας είχε κάποια στοιχειώδη ιστορική μνήμη, είναι βέβαιο ότι θα παρήγαγε και μία δεξιά αξιοτέρα των σπιθαμιαίων αναστημάτων πολιτικών ανδρών που συγκροτούν την σημερινή δεξιά. Βλέποντας τον εκλογικό χάρτη του 2015 ένας νοήμων ευκόλως κυριεύεται από κλαυσίγελον. Τόσο τραγικά οξύμωρο είναι το σχήμα που δείχνει ότι το ανθελληνικό μόρφωμα που κυβερνάει τον τόπο χωρίς επίγνωση της ανεπάρκειάς του στηρίχτηκε από τις ίδιες τις περιοχές που σήμερα εισπράττουν όλα τα δεινά αυτής της ανεπάρκειας.
Ενδιαφέρον έχει ότι η ίδια η λέξη «ιστορία» σημαίνει γνώση, εφόσον στην αρχαία Ελληνική «ίστωρ/ίστωρας» σημαίνει «γνώστης, μάρτυρας», ήτοι, εκείνος που ίσταται, δηλαδή στέκεται πάνω από κάτι και το παρατηρεί, από το ρήμα «ίστημι» που σημαίνει «στέκομαι» και έχει ετυμολογική σχέση και εννοιολογική συγγένεια με το λήμμα «ιστός». Άρα, όπως οι ιστοί του δέρματος συγκροτούν την επιδερμίδα μας, προσδίδοντάς της τα μοναδικά μας χαρακτηριστικά, έτσι και οι ιστορίες όλων των λαών «συν-ιστούν» το πολιτισμικό αμάλγαμα της νοήμονος ζωής επί της Πλανήτου Γαίας.
Όμως, όταν οι ευσεβείς πόθοι αν-ιστό-ρητων βρίσκουν ανταπόκριση από εξ ίσου αμνήμονες ασκούμενους πολιτικήν εξουσία, και βάλλεται η ιστορική αλήθεια οι ιστοί διαλύονται, προκαλώντας μία αλυσιδωτή αντίδραση που τελικά οδηγεί στην σήψη του γενικότερου οργανισμού, ο οποίος δεν είναι άλλος από αυτόν του πανανθρώπινου πολιτισμού.
Λίαν ανησυχητικό για το μέλλον της ανθρωπότητος είναι το γεγονός ότι παρά την ομόφωνη ένσταση της παγκόσμιας διανόησης ως προς τον σλαβόφωνο σφετερισμό ενός μεγάλου τμήματος της Ελληνικής ιστορίας, κάποιοι καιροσκόποι έχουν σπάσει τους ιστούς της περιοχής μας, δημιουργώντας ένα άνευ προηγουμένου προηγούμενον.
Και επειδή είναι τόσο κραυγαλέα η κοροϊδία, ο εχέφρων άνθρωπος δεν παύει να φιλοξενεί τα χειρότερα σενάρια στη φαντασία του:Απορεί κανείς εάν πρόκειται για σύμπτωση το ότι το κλείσιμο της συμφωνίας για το όνομα των Σκοπίων ως Μακεδονία συνέπεσε με τα γενέθλια του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ, του διαμεσολαβητή για το ζήτημα της ονομασίας, Μάθιου Νίμιτς.
Μετά από αυτό, ακόμη και ο πιο δύσπιστος κατά των «συνομωσιολογικών» σεναρίων θα πρέπει να αρχίσει να απορεί για την παντοδύναμη κλίκα που κινεί τα νήματα του πλανήτη.
Μήπως κάποιοι θα επωφεληθούν από την ωρολογιακή βόμβα που φυτεύουν στην χερσόνησο του Αίμου με τις προστριβές που θα δημιουργηθούν;
Μήπως κάποιοι οραματίζονται την διάλυση του του Ελληνικού πολιτισμού, του οποίου ακόμη και η βιολογική ύπαρξη πρέπει να εκλείψει παραδειγματικά ώστε η υφήλιος να αποδεχτεί την εξόντωση όσων εναπομεινάντων εθνικών εστιών οι οποίες θα μπορούσαν να αντισταθούν στην επιβαλλόμενη πολυπολιτισμικότητα που αντί για ριζωμένους στον τόπο τους ανθρώπους παράγει ιδιωτείες καταναλωτές;
Και μη γελάτε όσοι πιστεύετε ότι αυτά είναι συνωμοσιολογικά σενάρια. Κάθε άλλο. Η Ελλάδα ανέκαθεν υπήρξε το σημείο αναφοράς ως προς την έννοια του έθνους κράτους, κάτι που ουδόλως συμφέρει τις τράπεζες ελέγχουσες τις παγκόσμιες αγορές. Ουδόλως τυχαίως, ουδένα άλλο έθνος έχει δεχθεί τόσες ιστορικές στρεβλώσεις. Από την παρερμηνεία του Ισοκράτους λόγου περί Ελλήνων έως και τα δεκάδες μνημεία και επιγραφές με τον ανύπαρκτο όρκο του Αλεξάνδρου στην Ώπη, όπου αυτός παρουσιάζεται ως διεθνιστής που συνενώνει τις φυλές χωρίς διακρίσεις, το Ελληνικόν έθνος δέχεται όλα τα βέλη από τους ισοπεδωτές των πολιτισμών.
Συχνά ακούμε από τους προδοτικούς μας πολιτικούς το ηττοπαθές επιχείρημα: «Το σλαβόφωνο κρατίδιο ήδη έχει αναγνωρισθεί από 140 χώρες, άρα έχουμε ήδη χάσει την μάχη και πρέπει να αποδεχτούμε τα νέα δεδομένα προς όφελος της περιοχής.»
Κάποιος πρέπει να πει σε αυτούς τους ανόητους ότι ακόμη και εάν ολάκερη η παράφρονα ανθρωπότης αναγνωρίσει την «Μακεδονικότητα» Σλάβων, εμείς πρέπει να μείνουμε αμετακίνητοι τιμώντας την αλήθεια, όπως πάντοτε έπραττε ο Ελληνισμός, διαχωρίζοντάς τον από τους πολυαριθμότερους βάρβαρους που σήμερον τους βλέπουμε κουστουμάτους και γραβαντομένους.
Και επειδή έχει αποδειχθεί περίτρανα πλέον ότι οι διαδηλώσεις, όσο μαζικές κι αν είναι, δεν προκαλούν ιδρώτα στα αυτιά αυτών που έχουν πουλήσει την ψυχή τους, είναι επιτακτικό να συνεδριάσει η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και να ξεκαθαρίσει με αντικειμενικά, επιστημονικά κριτήρια ποίοι μπορεί να είναι οι Μακεδόνες. Και βάσει αδιάσειστων ιστορικών στοιχείων και μνημείων, οι Μακεδόνες μπορεί να είναι μόνον όσοι έχουν μητρική τους γλώσσα την Ελληνική.
Και όλα πρέπει να αρχίσουν από εδώ. Από την φαινομενικά ασήμαντή μας χώρα. Και λέγω φαινομενικά, επειδή ουσιαστικά είμαστε η πιο σημαντική πρόταση για έναν ανθρωποκεντρικό πολιτισμό των εθνών. Για να επιτευχθεί αυτό, κατ' αρχάς πρέπει να φύγει το μίασμα που κυβερνά την χώρα και να ανασυσταθεί το εθνικό Ελληνικό κράτος, απλούστατα επειδή το χρωστάμε στα παιδιά μας και στα παιδιά όλου του κόσμου που πρέπει να νοιώθουν ότι οι τόποι τους έχουν την δική τους ιστορία, την δική τους ταυτότητα.
Αυτό που πρέπει να αντηχεί στις ψυχές όλων μας είναι το απλό ερώτημα που θα θέσουν στον πατέρα τους τα Ελληνόπουλα που ζουν στην Μακεδονία μας:
«Μπαμπά, εάν αυτοί οι Σλάβοι είναι Μακεδόνες, εγώ τί είμαι;»
Ντροπή, λοιπόν, στην διεθνή κοινότητα που με την απάθειά της έθεσε τα θεμέλια για ένα προηγούμενο που ενδέχεται να έχει ολέθριες συνέπειες για το πνευματικό μέλλον της ανθρωπότητος. Αρχίζω να πιστεύω ότι εάν δεν αντιδράσουμε συλλογικά, πραγματικά έρχεται το τέλος του πολιτισμένου κόσμου, επειδή η απώλεια μνήμης προηγείται του θανάτου όταν ένας γηρασμένος οργανισμός σβήνει από την νόσο του Αλτσχάιμερ...
-Παναγιώτης Τερπάνδρου Ζαχαρίου- 18/06/2018
https://youtu.be/buVqNb1BPA8
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΥΜΟΝ ΤΟΥ ΛΗΜΜΑΤΟΣ "ΙΣΤΟΡΙΑ"
Τα ετυμολογικά λεξικά βασίζουν την προέλευση της λέξεως "ιστορία" σε παλαιότερες πηγές λεξικογραφίας που διατείνονται ότι παράγεται από το ίστωρ=γνώστης, του οποίου η ρίζα είναι έκ του ανώμαλου ρήματος οίδα = γνωρίζω εκ της προστακτικής του μορφής ίσθι.
Θεωρώ ότι είναι λανθασμένη η υπόθεση ότι το ίστωρ, και συνεπώς η λέξη ιστορία μπορεί να παραχθεί από αυτήν την μεμονωμένη κλίση, όταν τα παράγωγα συνήθως διαμορφώνονται από τον ενεστώτα της οριστικής και όχι από μία μοναδική κλίση που βρίσκεται στην προστακτική.
Κατά τον Ησύχιον, όμως, η λέξη ίστωρ σημαίνει μάρτυρας, βεβαιωτής, και μάρτυρας μπορεί να είναι κάποιος που παρ-ίσταται επί του γεγονότος. Εξ αυτού, φυσικά και γνωρίζει. Εξ ου και η ερμηνεία του ίστορος = γνώστη, που οδήγησε τους λεξικογράφους να υποθέσουν ότι παράγεται από την προστακτική του οίδα.
Όμως, επειδή το ίσθι τονίζεται με ψιλή, ενώ οι λέξεις ίστωρ και ιστορία δασύνονται, κατ' εμέ, γίνεται μία αυθαίρετη προσπάθεια να αιτιολογηθεί η δασύτητα στην λέξη "ιστορία", η οποία προφανώς παράγεται εκ του ίστημι και είναι συγγενές λήμμα του ιστός, όπως και η λέξις επιστήμων, εξ άλλου - δηλαδή, εκείνος ο οποίος ίσταται = στέκεται πάνω από κάτι και το μελετά.
Και εφόσον η ιστορία "υφαίνεται" μέσα από τους ιστούς (τα γεγονότα που έχουν θεαθεί και καταγραφεί από τους παρ-ιστάμενους επί αυτών), φαίνεται να ευσταθεί η ετυμολόγηση εκ του ιστός/ίστημι παρά εκ του οίδα.
Παραθέτω τις πανοραμικές κλίσεις των ρημάτων οίδα και ίστημι ώστε να επισημανθεί η μάλλον απίθανη προέλευση του ίστορος εκ του οίδα.
Από τα ανωτέρω, όπως υποστηρίζει και ο εκπαιδευτικός Ευ. Παπασταμούλας, προκύπτει ότι η λέξεις ιστορία και οίδα είναι ετυμολογικώς άσχετες. Οι λέξεις ίστωρ και η ιστορία, αμφότρες δασυνόμενες είναι αποτέλεσμα "ρωτακισμού", παράγονται από το "ιστος" και σημαίνουν, αρχικά, την ύφανση του λόγου από κάποιον, τουτέστιν την πλοκή του λόγου γύρω από ένα γεγονός, δηλαδή την διήγηση, η οποία κατόπιν γίνεται γνώσις.
Τί κάνει ο ίστωρ; Ο ίστωρ, αρχικά, πλέκει με λόγια, υφαίνει τρόπον τινάμε λόγια ως "ιστόν" (αργαλειό) κάποιο γεγονός ή συμβάν, δηλαδή διηγείται.
Η άποψη αυτή ενισχύεται και από τα παράγωγα του "οίδα" (είδηση, ειδήμων, είδος, κ.λπ.) τα οποία δέχονται ψιλή.
Σε όλα τα πραπάνω λεχθέντα φαίνεται πως δεσπόζει η λέξις "ίστωρ" η οποία προκύπτει απο το ιστός με την τροπή του τελικού ς σε ρ, λόγω ρωτακισμού, την έκταση του όμικρον εις ωμέγα και ανέβασμα του τόνου στην παραλήγουσα = ίστωρ. Κατά τον ίδιο τρόπο σχηματίζεται από τις λέξεις αυτός+κράτος, ο αυτοκράτωρ, από το κοσμητής, ο κοσμήτωρ (το σ γίνεται ρ, το η γίγνεται ω, και ο τόνος αναβιβάζεται), από το κτίστης ο κτίστωρ (ή κτίτωρ = ο ιδρυτής ή θεμελιωτής, ιδίως ναών), από το διδακτός ο διδάκτωρ, κ.λπ.
-Παναγιώτης Τερπάνδρου Ζαχαρίου- 21/06/2018
Έτσι, το άρθρο Ένα ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε ως έθνος στην παγκόσμια κοινότητα είναι το πολύ απλό εξής: Τί είναι ένας άνθρωπος, ένας λαός, μία υφήλιος χωρίς ιστορική και εμπειρική μνήμη;
δηλαδή όλα τα άρθρα Ένα ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε ως έθνος στην παγκόσμια κοινότητα είναι το πολύ απλό εξής: Τί είναι ένας άνθρωπος, ένας λαός, μία υφήλιος χωρίς ιστορική και εμπειρική μνήμη; Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.
Μπορείτε τώρα να διαβάσετε το άρθρο Ένα ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε ως έθνος στην παγκόσμια κοινότητα είναι το πολύ απλό εξής: Τί είναι ένας άνθρωπος, ένας λαός, μία υφήλιος χωρίς ιστορική και εμπειρική μνήμη; η διεύθυνση του συνδέσμου https://voiceinformation.blogspot.com/2018/11/blog-post_3868.html
Related Posts :
ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΕΚΡΥΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ! ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΤΕ...- ΗΓΕΤΕΣ μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη της χώρας τους.
- Στη μια μέρα που μου μένει, δεν έχω χρόνο για να μισώ
- Αυτά λέει το Κοράνι για τους Έλληνες
- Αν όλα τα παιδιά πέσουν στο γκρεμό θα πέσεις κι εσύ;
0 Response to "Ένα ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε ως έθνος στην παγκόσμια κοινότητα είναι το πολύ απλό εξής: Τί είναι ένας άνθρωπος, ένας λαός, μία υφήλιος χωρίς ιστορική και εμπειρική μνήμη;"
Δημοσίευση σχολίου