τίτλος : Χρόνια 7 φυλακή για “δολοφονία κατσίκας”… ποιοι είναι όμως έξω; Η Δημοκρατία μας “στον γύψο”;
Σύνδεσμος : Χρόνια 7 φυλακή για “δολοφονία κατσίκας”… ποιοι είναι όμως έξω; Η Δημοκρατία μας “στον γύψο”;
Χρόνια 7 φυλακή για “δολοφονία κατσίκας”… ποιοι είναι όμως έξω; Η Δημοκρατία μας “στον γύψο”;
Του Βασιλείου Κουδούνη
Έχουν συγκροτήσει ακόμη και ημιαυτόνομους πυρήνες μέσα στην ελληνική επικράτεια. Πανεπιστημιακά ιδρύματα έχουν παραδοθεί αμαχητί στην «αναμορφωτική» τους βούληση και τον «απελευθερωτικό» τους ζήλο. Η «ιστορική» τους πρωτεύουσα είναι βέβαια πάντα τα βασανισμένα και ρημαγμένα Εξάρχεια!
Οπωσδήποτε οι ρίζες του πολυεδρικού αυτού παρακρατικού συστήματος έχουν ιστορικό βάθος. Το εύκρατο πολιτικό και θεσμικό περιβάλλον μέσα στο οποίο κυοφορήθηκε και εκκολάφτηκε δεν είναι απότοκος της παρούσης συγκυβέρνησης. Σήμερα όμως αυτό το σκοτεινό δίκτυο διανύει την «ακμή» του.
Νέες παραφυάδες εμφανίζονται. Έχει αποθρασυνθεί. Δεν περιορίζει τη βία μόνο εναντίον κρατικών και πολιτικών στόχων. Απορρίπτει την παράδοση. Πρωτοτυπεί. Το πεδίο «κοινωνικής πάλης» έχει διευρυνθεί.
Ο ίδιος ο ελληνικός λαός και πτυχές της πολιτισμικής του ταυτότητας δέχονται ενορχηστρωμένες ιταμές επιθέσεις. Θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών, όπως η ζωή, η ασφάλεια, η ατομική ιδιοκτησία, η ελευθερία της σκέψης, της έκφρασης, της θρησκευτικής πίστης και λατρείας, στοχοποιούνται μαζικά και καταρρακώνονται.
Αν κρατάς την ελληνική σημαία ή φοράς ένδυμα με το εθνικό μας σύμβολο και συναντήσεις στον δρόμο εκπροσώπους του «αντιφασιστικού» κινήματος, κινδυνεύεις, στο όνομα πάντα του λαού και της δημοκρατίας, τουλάχιστον με σωματική αναπηρία.
Εκτός από δημόσια τώρα και ιδιωτικά οικήματα ετσιθελικά καταλαμβάνονται από διάφορες περιθωριακές ομάδες, για να χρησιμοποιηθούν ως άντρα πάσης φύσεως παρανομίας. Οι βιαιοπραγίες και οι απειλές σε βάρος πανεπιστημιακών διδασκάλων είναι καθημερινό φαινόμενο στο όνομα της «προστασίας των ιδεών».
Τα πολλαπλά πλήγματα, εξάλλου, σε ορθόδοξες χριστιανικές εκκλησίες, όπως εσχάτως στον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη του Κολωνακίου της Αθήνας την ώρα της θείας λειτουργίας, που προκάλεσε και τραυματισμούς, δεν είναι «παιδικές και ανώδυνες ακτιβιστικές ενέργειες» κατά την προσφιλή ρητορική πρωτοκλασάτων θιασωτών της κίβδηλης αριστεροφροσύνης. Είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Ο καθρέφτης ίσως του ζοφερού μέλλοντος. Το Τμήμα Θρησκευτικών Ελευθεριών και Διαθρησκευτικών Σχέσεων της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας ανακοίνωσε ότι το 2017 πραγματοποιήθηκαν 556 βίαιες επιθέσεις σε θρησκευτικούς χώρους. Πολύ περισσότερες από το 2016, αφού τότε καταγράφτηκαν 218 περιστατικά. Οι 525 περιπτώσεις αφορούν επιθέσεις κατά χώρων λατρείας της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Και ποια είναι η στάση του επίσημου κράτους; Τα θεμελιώδη δικαιώματα, αυτές οι πρωταρχικές πανανθρώπινες και διαχρονικές αξίες που κατακτήθηκαν με αιματηρές θυσίες επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών, που ανήκαν και στο αριστερό ιδεολογικό φάσμα, προστατεύονται αποτελεσματικά από τα υπεύθυνα θεσμικά όργανα;
Φαίνεται να υπάρχει γι’ αυτό η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση; Η ελληνική Πολιτεία προκλητικά ανέχεται – αν δεν υποστηρίζει- πολυτρόπως αυτό το ανθελληνικό – αντιλαϊκό παρακρατικό πλέγμα. Ουσιαστικά τείνει, με τη δαμόκλειο σπάθη της υπηρεσιακής δίωξης, να απαγορεύσει στους αστυνομικούς λειτουργούς ακόμη και να προσεγγίσουν κάποιον εκπρόσωπό του, την ώρα που αυτός βιαιοπραγεί, ώστε να ασκεί σε καθημερινή βάση απερίσπαστος το «κοινωφελές» έργο του σε βάρος πάντα της ζωής, της ασφάλειας, της αξιοπρέπειας του βιοπαλαιστή Έλληνα πολίτη.
Αλλά και οι θεσμικοί θεράποντες της Θέμιδος τους συλληφθέντες, όταν υπάρξουν, συνήθως ή τους αθωώνουν ή τους επιβάλλουν συμβολικές ποινές με αναστολή. «Άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος», είναι η κατακλείδα σ’ όλα σχεδόν τα σχετικά ενημερωτικά δελτία. Μάλιστα εξαντλούν την αυστηρότητα του ποινικού κώδικα σε παραβάσεις ήσσονος σημασίας, ενώ «χαϊδεύουν» μπαχαλάκηδες, ρουβίκωνες και άλλους εγκληματίες.
Έτσι, αναπόδραστα προκαλούν τη λαϊκή κατακραυγή, πυροδοτούν την υποψία της συμπαιγνίας και κλονίζουν περαιτέρω την αξιοπιστία του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης και των λειτουργών αυτής. Είναι πρόσφατη η καταδίκη σε 7 χρόνια φυλάκιση με αναστολή ενός Μανιάτη για τη «δολοφονία» μιας κατσίκας(!) από δικαστήριο της Καλαμάτας.
Αξιομνημόνευτη είναι, εν προκειμένω, και η ανεκδιήγητη εισήγηση της εισαγγελικής αρχής να μη δοθεί αναστολή στην έφεση του κατηγορουμένου, όπως πληροφορούμαστε από τον τοπικό Τύπο.
Με ποιο σκεπτικό; Μήπως και υποπέσει σε νέο «κακούργημα»; Αν απέναντί της βρισκόταν ένα από τα καλόπαιδα του «Ρουβίκωνα», τι θα πρότεινε; Βέβαια, νόμους ψηφισμένους από το ελληνικό Κοινοβούλιο ερμηνεύει και εφαρμόζει η δικαστική εξουσία.
Το σύμπλεγμα της παραεξουσίας φαίνεται ότι απολαμβάνει, ειδικά στις μέρες μας, σκανδαλώδη προνομιακή μεταχείριση, ακόμη και μια ιδιαίτερη κρατική ασυλία όσον αφορά την πολύμορφη εγκληματική του δραστηριότητα. Γιατί άραγε; Μήπως λόγω της παραδοσιακής και πολυεπίπεδης φιλικής ή ανταποδοτικής σχέσης πολλών «συντρόφων» με «αγωνιστικούς» θύλακες ανομίας και ασυδοσίας; Μήπως γιατί πρόκειται για τα «δικά μας παιδιά»;
Περαιτέρω, μπορούμε, εύλογα να υποθέσουμε ότι υπάρχουν πρόσωπα και κλίκες στις ανώτερες βαθμίδες της κρατικής εξουσίας που συνειδητά, εσκεμμένα και τεχνηέντως φτάνουν στο σημείο να αποδυναμώνουν και να αδρανοποιούν κρίσιμες κρατικές λειτουργίες και θεσμούς που υπηρετούν την προστασία στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Ο απώτερος σκοπός προφανής. Η τρομοκράτηση, η αφασία, η υποταγή και η ποδηγέτηση του ίδιου του ελληνικού λαού με την επιστράτευση του ετερόκλητου υπόκοσμου. Ίσως επειδή ο Έλληνας του μόχθου, του καθημερινού πολυμέτωπου αγώνα, ακόμη και σήμερα, δε συμβιβάζεται, δεν εγκολπώνεται τα «εκσυγχρονιστικά» κηρύγματα και τις «προοδευτικές» οπτασίες της κρατούσης ελίτ.
Υπάρχουν πολλοί ακόμη εχέφρονες Έλληνες που ανθίστανται σθεναρά στην υφέρπουσα επιχείρηση που αποσκοπεί στην υφαρπαγή ή την αλλοίωση της εθνικής τους ταυτότητας. Διότι πιστεύουν πως η Ελλάδα, ως ιστορικός πολιτισμικός φάρος, οφείλει να παρακολουθεί τις αλματώδεις και πολυεπίπεδες παγκόσμιες εξελίξεις και να συμμετέχει δυναμικά και εποικοδομητικά στα διεθνή δρώμενα, φέροντας στην ψυχή της, χωρίς σοβινιστικές εξάρσεις και στείρα εσωστρέφεια, τις εθνικές της παρακαταθήκες και απορρίπτοντας αναθεωρήσεις, εκπτώσεις και αποδομήσεις σύμφωνα με τα κελεύσματα και τις προδιαγραφές της παγκοσμιοποίησης.
Αυτό το σκόπιμα εδραιωμένο αίσθημα της ανασφάλειας, της καχυποψίας, του φόβου, της απόγνωσης μπορεί να θεωρηθεί ως ο νέος «γύψος» της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά τώρα έχει δημοκρατικό πρόσημο! Μήπως γιατί η πραγματική δημοκρατία είναι ένα ιδανικό άρα ουτοπικό πολίτευμα;
Από την ιστορική μνήμη επιβεβαιώνεται κατά κόρον ότι στο όνομά της μπορούν να ευδοκιμούν οι μεγαλύτερες ανθρωπιστικές θεωρίες, αλλά και να διαπράττονται αντίστοιχης έκτασης εγκλήματα. Στους κόλπους της υπαρκτής δημοκρατίας, ασφαλώς, μπορούμε, υπό προϋποθέσεις, να βρούμε και να ενεργοποιήσουμε αποτελεσματικά τους μηχανισμούς αυτοΐασης, χωρίς, ωστόσο, ποτέ να καταφέρουμε να αγγίξουμε το ιδεώδες.
Άλλωστε, «Η δημοκρατία είναι ένα κακό πολίτευμα. Τα άλλα είναι χειρότερα», όπως εύστοχα εκφράστηκε ο Winston Churchill, όταν ρωτήθηκε τι ιδέα έχει για την κορωνίδα της πολιτειακής εξέλιξης.
efence-point.gr
Έτσι, το άρθρο Χρόνια 7 φυλακή για “δολοφονία κατσίκας”… ποιοι είναι όμως έξω; Η Δημοκρατία μας “στον γύψο”;
δηλαδή όλα τα άρθρα Χρόνια 7 φυλακή για “δολοφονία κατσίκας”… ποιοι είναι όμως έξω; Η Δημοκρατία μας “στον γύψο”; Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.
Μπορείτε τώρα να διαβάσετε το άρθρο Χρόνια 7 φυλακή για “δολοφονία κατσίκας”… ποιοι είναι όμως έξω; Η Δημοκρατία μας “στον γύψο”; η διεύθυνση του συνδέσμου https://voiceinformation.blogspot.com/2019/01/7.html
0 Response to "Χρόνια 7 φυλακή για “δολοφονία κατσίκας”… ποιοι είναι όμως έξω; Η Δημοκρατία μας “στον γύψο”;"
Δημοσίευση σχολίου