τίτλος : Ο Νίτσε μας διδάσκει ενάντια στον σύγχρονο κόσμο
Σύνδεσμος : Ο Νίτσε μας διδάσκει ενάντια στον σύγχρονο κόσμο
Ο Νίτσε μας διδάσκει ενάντια στον σύγχρονο κόσμο
Yπάρχει ένας μίσος κατά του ψεύδους και της υποκρισίας που προέρχεται από μια ευαισθησία στα ζητήματα της τιμής. Υπάρχει κι ένα μίσος, που προέρχεται από την δειλία, αφού το ψέμα απαγορεύεται από τον θείο νόμο. Πρέπει κανείς να είναι πολύ δειλός για να χρησιμοποιήσει το ψέμα. (Το λυκόφως των ειδώλων)
Όλα τα μεγάλα και ωραία πράγματα ουδέποτε μπορούν να γνωριστούν και να γίνουν, ένα κοινό καλό: Το ωραίον είναι ίδιον ολίγων ανθρώπων. (Το λυκόφως των ειδώλων)
Σε όλες τις εποχές η δημοκρατική τάση ήταν η μορφή της αποσυνθέσεως της οργανωτικής δυνάμεως. (Το λυκόφως των ειδώλων)
Πρέπει να ζητάτε τον εχθρό σας, και πρέπει να αρχίσετε τον πόλεμό σας και τον πόλεμο για τις ιδέες σας! Κι αν νικηθεί η ιδέα σας, η τιμιότητά σας πρέπει να καλεί ακόμα το θρίαμβο! Ν’ αγαπάτε την ειρήνη σα μέσον για καινούργιους πολέμους. Και τη σύντομη ειρήνη πιο πολύ από τη μακρόχρονη. Δε σας συμβουλεύω να εργάζεστε, μα να πολεμάτε. Δε σας συμβουλεύω την ειρήνη, μα τη νίκη. Η δουλειά σας να ’ναι ένας αγώνας κ’ η ειρήνη σας να ’ναι μια νίκη! Μα τη μεγαλύτερη σκέψη σας πρέπει να μ’ αφήσετε να σας την προστάξω – και είναι τούτη εδώ: ο άνθρωπος είναι κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί. Ζείτε, λοιπόν, τη ζωή της υποταγής και του πολέμου! Τι σημασία έχει η μακρά ζωή! Ποιος πολεμιστής θέλει να τον λυπηθούν! Δε σας λυπούμαι, σας αγαπώ από καρδιάς, εν πολέμω αδερφοί μου! Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα. (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)
Απ’ όλα τα γραπτά αγαπώ μόνο αυτά που γράφτηκαν με αίμα. Γράψε με αίμα και θα ανακαλύψεις ότι το αίμα είναι πνεύμα. Δεν είναι εύκολο πράγμα να καταλάβεις το αίμα που με αυτό δεν έχεις εξοικειωθεί:
μισώ τους αργόσχολους αναγνώστες. Όποιος ξέρει τον αναγνώστη δεν κάνει πια τίποτα περισσότερο για τον αναγνώστη. Άλλος ένας ακόμη αιώνας από αναγνώστες – και το ίδιο το πνεύμα θα βρωμίσει. Το ότι όλοι μπορούν να μάθουν ανάγνωση, θα καταστρέψει μακρόπνοα, όχι μόνο τα γραπτά αλλά και την σκέψη το ίδιο. Κάποτε το πνεύμα ήταν Θεός, ύστερα γίνηκε άνθρωπος και τώρα έφτασε να γίνει όχλος. (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)
Ατάραχος, περιφρονητικός, ριψοκίνδυνος, να πως θέλει η σοφία να είμαστε. Η σοφία είναι γυναίκα και δεν αγαπά παρά τον άνδρα που είναι πολεμιστής. (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)
Το δόγμα είναι η Ισότητα ! Αλλά δεν υπάρχει δηλητήριο πιο φαρμακερό. Επειδή φαίνεται ότι είναι το κήρυγμα της δικαιοσύνης, ενώ είναι το τέλος κάθε δικαιοσύνης. »Στους ίσους ισότητα, στους άνισους ανισότητα – αυτή θα έπρεπε να είναι η πραγματική γλώσσα κάθε δικαιοσύνης και αυτό που ακολουθεί έτσι οπωσδήποτε θα είναι το να μην εξισώσουμε τα άνισα». Γύρω από αυτό το δόγμα της ισότητος ξετυλίχθηκαν τόσες απαίσιες και αιματόβρεχτες σκηνές, που έμειναν σύμφωνα με αυτή την σύγχρονη ιδέα κυρίως, σαν ένα είδος φωτοστέφανου και δόξας σε τέτοιο σημείο ώστε η επανάσταση με την θεαματικότητα της παραπλάνησε και τα πιο ευγενικά πνεύματα. Αυτός δεν είναι ο λόγος για να την εκτιμούμε περισσότερο. Δεν βλέπω παρά μόνον έναν που την έχει νιώσει, όπως έπρεπε να την νιώθουν με αποστροφή: ο Γκαίτε! (Το λυκόφως των ειδώλων)
Ελευθεριότης: με άλλα λόγια αποκτήνωση κατά μάζες. Τα ίδια τα συντάγματα, όταν πρέπει να πολεμήσουν για αυτά, έχουν άλλες συνέπειες. Ευνοούν τότε κατά κάποιο τρόπο ισχυρά την ανάπτυξη της ελευθερίας. Αν απαρατηρήσπυμε από κοντά αυτό το γεγονός θα διαπιστώσουμε ότι ο πόλεμος παράγει αυτά τα γεγονότα. Ο πόλεμος για τα ένστικτα της ελευθερίας , σαν πόλεμος αφήνει να υπάρχουν τα αντιελεύθερα ένστικτα. Και ο πόλεμος αναπτύσσει την ελευθερία. Γιατί τι είναι η ελευθερία; Είναι το να διατηρήσει τις αποστάσεις που μας χωρίζουν . Είναι αυτό το αδιάφορο στις λύπες ον, στις σκληρότητες, στις στερήσεις, στην ίδια την ζωή. Είναι αυτό το όν, που είναι έτοιμο να θυσιάσει τους ανθρώπους για την υπόθεση του, χωρίς να εξαιρέσει ούτε τον ίδιο τον εαυτό του. Ελευθερία σημαίνει ένστικτα δυνατά, ένστικτα πολεμικά χαρούμενα και ένστικτα της νίκης, που επιβάλλονται πάνω σε όλα τα άλλα τα ένστικτα, παραδείγματος χάριν στα ένστικτα της »ευτυχίας».
[…] Ο ελεύθερος άνθρωπος είναι πολεμιστής. Πως μετράται η ελευθερία εις τα άτομα και τους λαούς; Με την αντίσταση που πρέπει να υπερνικήσουμε με τον μόχθο για να φθάσουμε ψηλότερα. [..] Οι Λαοί που έχουν κερδίσει κάποια αξία, που έχουν κάποια αξία, δεν την απόκτησαν με ελεύθερα συντάγματα.. Ο μεγάλος κίνδυνος ήταν για αυτούς κάτι που αξίζει τον σεβασμό. Αυτός ο κίνδυνος μόνο μας διδάσκει το να γνωρίζουμε τις δυνάμεις μας, τις αρετές μας, τους τρόπους αμύνης μας, το πνεύμα μας – που μας υποχρεώνει να είμαστε ισχυροί . Πρώτο αξίωμα: Πρέπει να έχουμε ανάγκη να είμαστε ισχυροί, αλλιώς δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ! (Το λυκόφως των ειδώλων)
»Ελευθερία, ελευθερία όχι αγαπητοί !» Το να είσαι εγκατελειμμένος στα ένστικτα σε μια εποχή σαν την δική μας, αυτό είναι ένα μοιραίο περισσότερο. Αυτά τα ένστικτα αντιφάσκουν, ενοχλούνται και καταστρέφονται αμοιβαία. Ο ορισμός του συγχρόνου μου φαίνεται πως είναι η αυτοαντίφαση η λογική. Η αιτία της μορφώσεως θα απαιτούσε, κάτω από μια σιδερένια ανάγκη, ένα από αυτά τα συστήματα των ενστίκτων να παραλύσει, για να επιτρέψει σε ένα άλλο να εκδηλώσει την δύναμη του, να γίνει θαραλλέο, να κυριαρχήσει. Σήμερα δεν θα μπορούσαμε να δώσουμε υπόσταση στο άτομο παρά μόνο αν το περιορίζαμε: Δυνατόν δηλαδή ολόκληρο. Εν τούτοις έγινε το αντίθετο. Η απαίτηση ανεξαρτησίας, ελευθέρας αναπτύξεως, ασυδοσίας αναπτύχθηκε με την μεγαλύτερη θέρμη, από αυτούς ακριβώς που δεν θα ήταν αρκετοί να τους επιβληθεί οποιοσδήποτε χαλινός. Αυτό αληθεύει στα πολιτικά, αληθεύει και στην τέχνη. Αλλά αυτό είναι ένα σύμπτωμα παρακμής: Είναι η σύγχρονη αντίληψη μας της »ελευθερίας», είναι μια απόδειξη παραπάνω για τον εκφυλισμό των ενστίκτων.
Όλη η Δύση δεν έχει πια αυτά τα ένστικτα ,απο τα οποία γεννιούνται οι θεσμοί, από όπου γεννάται το μέλλον. Τίποτα δεν βρίσκεται σε πιο απόλυτη αντίθεση με το »συγχρονο πνεύμα της». Ζούμε για το σήμερα, ζούμε σαν αστραπή, ζούμε χωρίς καμιά ευθύνη : Αυτό ακριβώς ονομάζουμε »Ελευθερία». Οτιδήποτε κάνει τους θεσμούς να είναι θεσμοί περιφρονείται, παραμερίζεται, μισείται. Πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε και πάλι σε κίνδυνο υποδουλώσεως μόλις ακουστεί μόνο το όνομα της »εξουσίας».
Η παρακμή του ενστίκτου, η αξιοποίηση των πολιτικών μας, των πολιτικών κομμάτων μας προχωρεί μέχρι το σημείο να προτιμήσει ενστικτωδώς αυτό που αποσυνθέτει, αυτό που επισπεύδει το τέλος….. (Το λυκόφως των ειδώλων)
Εσείς οι ανώτεροι άνθρωποι,μάθετε τούτο από μένα: στην πλατεία της αγοράς κανένας δεν πιστεύει στους Ανώτερους Ανθρώπους. Κι αν θέλετε να μιλήσετε εκεί,πολύ καλά, μπορείτε να το κάνετε ! Μα ο όχλος θα κλείσει το μάτι πονηρά και θα πει: »Είμαστε όλοι ίσοι!».»Εσείς Ανώτεροι ‘Ανθρωποι» λέει πονηρά ο όχλος- »δεν υπάρχουν Ανώτεροι Άνθρωποι, είμαστε όλοι ίσοι, ο άνθρωπος δεν είναι παρά άνθρωπος, μπροστά στον Θεό -είμαστε όλοι ίσοι !» Μπροστά στον Θεό ! Μα τώρα ο Θεός έχει πεθάνει. Κι ας μην γίνουμε λοιπόν ίσοι μπροστά στον όχλο. Εσείς Ανώτεροι Άνθρωποι, μακριά λοιπόν από την πλατεία της αγοράς! (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)
Δεν υπάρχει χειρότερη δυστυχία για όλη την ανθρώπινη μοίρα από το να μην είναι οι δυνατοί της γης μαζί κι οι πρώτοι ανάμεσα στους ανθρώπους. Τότε όλα γίνονται ψεύτικα, στρεβλωμένα και τερατώδη. (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)
Μόνο ο πιο ευγενικός είναι και τέλεια σκληρός. Αυτή την καινούρια δέλτο νόμων έφερα επάνω σας αδέλφια μου : Γίνετε σκληροί! (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)
Η θέληση απελευθερώνει, γιατί η θέληση είναι δημιουργία. Έτσι διδάσκω εγώ. Και θα μάθετε μόνο δημιουργώντας! Και θα πρέπει πρώτα να μάθετε από μένα το πως να μάθετε καλά! Αυτός που έχει αυτιά για να ακούσει ας ακούσει! (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)
Αγαπώ τους γενναίους,αλλά δεν είναι αρκετό να είσαι ένας σπαθοφόρος,θα πρέπει και μαζί να ξέρεις σε ποιον ενάντια κραδαίνεις το σπαθί!
Κι είναι συχνά μεγαλύτερη παλικαριά να συγκρατείσαι και να προσπερνάς με σκοπό να φυλάξεις τον εαυτό σου για κάποιον χειρότερο εχθρό,μα πιο αντάξιο σου. Θα πρέπει να έχεις εχθρούς που να τους μισείς,μα όχι εχθρούς που θα τους περιφρονείς.Πρέπει να είσαι περήφανος για τον εχθρό σου, έτσι δίδασκα κάποτε. Θα πρέπει να φυλάτε τον εαυτό σας φίλοι μου, για έναν πιο άξιο εχθρό, για αυτό πρέπει να προσπερνάτε πολλά πράγματα. Ιδιαίτερα θα πρέπει να προσπερνάτε πολλά που ανήκουν του όχλου και που βουίζουν στα αυτιά σας, για λαό και λαούς. (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)
Η ζωή είναι μια πηγή απόλαυσης. Εκεί όμως που από την ίδια πηγή πίνει ο όχλος τα πηγάδια δηλητηριάζονται. (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)
Επιλογές: Αλέξανδρος Καρράς
ΠΗΓΗ
Έτσι, το άρθρο Ο Νίτσε μας διδάσκει ενάντια στον σύγχρονο κόσμο
δηλαδή όλα τα άρθρα Ο Νίτσε μας διδάσκει ενάντια στον σύγχρονο κόσμο Αυτή τη φορά, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσφέρει οφέλη σε όλους σας. Εντάξει, μπορείτε να δείτε σε μια θέση σε άλλα άρθρα.
Μπορείτε τώρα να διαβάσετε το άρθρο Ο Νίτσε μας διδάσκει ενάντια στον σύγχρονο κόσμο η διεύθυνση του συνδέσμου https://voiceinformation.blogspot.com/2019/02/blog-post_179.html
0 Response to "Ο Νίτσε μας διδάσκει ενάντια στον σύγχρονο κόσμο"
Δημοσίευση σχολίου